During the Second World War, the tower of the St. Willibrordus basilica serves as a military observation post for the Germans. On the bell in the tower they inscribed ‘1940’, ‘Gott strafe England’, and a swastika. Another swastika and some writing in German can be found on one of the walls.&nbsp;During their advance through the east of Zeelandic Flanders, the Polish 1st Armoured Division fired shots at the bell tower with the intention of disabling the German observation post. Some 70 grenades hit the tower, which caught fire, almost destroying it entirely. This happened on September 18, 1944. Hulst was liberated a day later. After the war has ended, there is a lot of fuss about whether the German inscriptions and swastikas should be removed. In the end, it was decided to keep things the way they were and it now serves as a memorial.&nbsp;

Basilicia Hulst before the war.

Sint Willibrordusbasiliek in 1956.

poi_11_oorlogsschade_toren_basiliek_hulstl_1944.jpg

Polish Shermantank that shelled the basilica

poi_11_poolse_shermantank_fireflykanon_beschoot_torenspits_hulst.jpg

The liberation of Hulst

Tijdens de Tweede Wereldoorlog doet de toren van de Sint-Willibrordusbasiliek dienst als militaire observatiepost van de Duitsers. Op de grote klok in de toren hebben zij de teksten ‘1940’, ‘Gott strafe England’ en een hakenkruis aangebracht. Verderop staat op een muur een Duitse tekst met hakenkruis.&nbsp;Met de bedoeling de Duitse uitkijkpost uit te schakelen, beschiet het eerste regiment van de Poolse pantserdivisie – tijdens zijn opmars door het oosten van Zeeuws-Vlaanderen – de kerktoren. Zo’n zeventig granaten slaan in en de toren brandt grotendeels af. Het is 18 september 1944. Een dag later wordt Hulst bevrijd. Na de oorlog is er veel ophef over de vraag of de teksten en de hakenkruisen moeten worden verwijderd. Uiteindelijk wordt alles als herinnering bewaard.&nbsp;<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/LMus4WI_KpE?si=Ej1iwJRniqS982Ry" start="0"></iframe></div> Während des Zweiten Weltkriegs diente der Turm der St. Willibrordus-Basilika den Deutschen als militärischer Beobachtungsposten. Auf der Glocke im Turm wurden die Inschriften "1940", "Gott beschießt England" und ein Hakenkreuz angebracht. Ein weiteres Hakenkreuz und eine deutsche Inschrift sind an einer der Wände zu finden.Während ihres Vormarsches durch den Osten des seeländischen Flanderns beschoss die 1. polnische Panzerdivision den Glockenturm mit der Absicht, den deutschen Beobachtungsposten auszuschalten. Etwa 70 Granaten trafen den Turm, der Feuer fing und fast vollständig zerstört wurde. Dies geschah am 18. September 1944. Hulst wurde einen Tag später befreit. Nach dem Ende des Krieges wurde viel darüber diskutiert, ob die deutschen Inschriften und Hakenkreuze entfernt werden sollten. Schließlich entschied man sich, alles so zu belassen, wie es war, und es dient nun als Mahnmal. W czasie II wojny światowej wieża bazyliki św. Willibrordusa służyła Niemcom jako wojskowy punkt obserwacyjny. Na dzwonie w wieży wypisano "1940", "Gott strafe England" i swastykę. Kolejna swastyka i kilka napisów w języku niemieckim można znaleźć na jednej ze ścian.&nbsp;Podczas natarcia przez wschodnią część Flandrii, polska 1. Dywizja Pancerna oddała strzały w kierunku dzwonnicy z zamiarem unieszkodliwienia niemieckiego punktu obserwacyjnego. Około 70 granatów trafiło w wieżę, która zapaliła się i uległa niemal całkowitemu zniszczeniu. Miało to miejsce 18 września 1944 roku., Hulst zostało wyzwolone dzień później. Po zakończeniu wojny pojawiło się wiele dyskusji na temat tego, czy niemieckie napisy i swastyki powinny zostać usunięte. Ostatecznie zdecydowano, że wszystko zostanie zachowane i obecnie jest to miejsce pamięci.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/LMus4WI_KpE?si=Ej1iwJRniqS982Ry" start="0"></iframe></div>

 De bevrijding van Hulst Wyzwolenie Hulst Die Befreiung von Hulst

In an attempt to prevent a German counteroffensive toward Antwerp and to conquer Terneuzen, the Polish units advanced to Axel via Hulst. To do this, the Axel-Hulst Canal had to be crossed. Earlier, the German defences had blown up bridges over the canal and flooded large parts of the land around Axel. This forced the Poles and their heavy tanks to find higher ground on the dykes. This made them vulnerable. They were met with fierce resistance.Polish scouts crossed the Canal by swimming and using civilian boats. After more than three days of fighting, during a very foggy night and under constant German fire, they were able to construct a bridge. The construction was finished in the early morning of September 19. Through thick fog, the Poles brought their heavy equipment across the water. Fighting all the way, they were able to advance to Axel. The town was liberated around noon.The Poles called the bridge the Gdynia Bridge. Today, the canal running under the bridge is quite narrow. Because of the German inundations, it was much wider in 1944.&nbsp;Visit the <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers</a> website (Zeeland Anchors) for comprehensive information, personal stories and videos about the Battle of the Scheldt.&nbsp;

Gdynia-Bridge

gdyniabrug2.png

gdyniabrug_1.png

gdynia_bridge_kijkuit_1944_axel_met_poolse_soldaat_en_bevolking_in_axelse_dracht.jpg

axel_gdynia_bridge_19_september_1944.jpg

Gdynia Bridge

In een poging om een Duits tegenoffensief richting Antwerpen te voorkomen en Terneuzen te veroveren, trokken de Poolse eenheden via Hulst op naar Axel. Daarvoor moest het Kanaal Axel-Hulst worden overgestoken. De Duitse verdediging had eerder al bruggen over het kanaal opgeblazen en grote delen van het land rond Axel onder water gezet. Dit dwong de Polen met hun zware tanks de hoger gelegen dijken op te zoeken. Dit maakte hen kwetsbaar, ze stuitten op felle tegenstand.&nbsp;Zwemmend en met bootjes van de bevolking staken Poolse verkenners het kanaal over. Pas na ruim drie dagen strijd, in een zeer mistige nacht en onder continu Duits vuur, lukte het een brug te bouwen. In de vroege ochtend van 19 september was die klaar. In dichte mist trokken de Polen met hun zware materieel over het water. Al vechtend konden ze doorstoten naar Axel. Die stad werd rond het middaguur bevrijd.&nbsp;De Polen noemden de brug de Gdynia Bridge. Het kanaal onder de brug is nu vrij smal. Door de Duitse inundaties was het in 1944 veel breder.Bezoek de website van <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/verhaal/de-slag-om-de-schelde">Zeeuwse Ankers</a> voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/LMus4WI_KpE?si=Ej1iwJRniqS982Ry" start="0"></iframe></div>&nbsp; Bei dem Versuch, eine deutsche Gegenoffensive in Richtung Antwerpen zu verhindern und Terneuzen einzunehmen, stießen die polnischen Einheiten über Hulst in Richtung Axel vor. Dazu musste der Axel-Hulst-Kanal überquert werden. Die deutsche Verteidigung hatte zuvor Brücken über den Kanal gesprengt und große Teile des Landes um Axel überflutet. Das zwang die Polen mit ihren schweren Panzern, die höher gelegenen Deiche aufzusuchen. Das machte sie verwundbar, und sie stießen auf heftigen Widerstand.&nbsp;Schwimmend und mit Booten der Bevölkerung überquerten polnische Späher den Kanal. Erst nach mehr als drei Tagen Kampf, in einer sehr nebligen Nacht und unter ständigem deutschen Beschuss, gelang es ihnen, eine Brücke zu errichten. Am frühen Morgen des 19. Septembers war die Brücke errichtet. Im dichten Nebel bewegten sich die Polen mit ihrer schweren Ausrüstung über das Wasser. Bereits im Kampf konnten sie nach Axel vorstoßen. Die Stadt wurde gegen Mittag befreit.&nbsp;Die Polen nannten die Brücke die Gdingenerbrücke (nach der polnischen Stadt Gdynia benannt). Der Kanal unter der Brücke ist heutzutage ziemlich schmal. 1944 war er durch die Überschwemmungen der Deutschen viel breiter.Auf der Website von <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/de/geschichte/die-schlacht-an-der-scheldemuendung">Zeeuwse Ankers</a> finden Sie umfassende Informationen, persönliche Geschichten und Videos über die Schlacht an der Schelde. Próbując zapobiec niemieckiej kontrofensywie w kierunku Antwerpii oraz aby zdobyć Terneuzen, polskie oddziały ruszyły do Axel przez Hulst. W tym celu należało przekroczyć kanał Axel-Hulst. Wcześniej niemiecka obrona wysadziła mosty nad kanałem i zalała dużą część terenów wokół Axel, co zmusiło Polaków z ciężkimi czołgami do znalezienia wyższego terenu na groblach. Sytuacja ta sprawiła, że kiedy napotkali zaciekły opór wroga, byli praktycznie bezbronni. Polscy zwiadowcy przeprawili się przez kanał wpław i używając cywilnych łodzi. Po ponad trzech dniach walki, podczas bardzo mglistej nocy i pod ciągłym ostrzałem Niemców, udało im się zbudować most. Konstrukcja została ukończona wczesnym rankiem 19 września. Przez gęstą mgłę Polacy przetransportowali ciężki sprzęt na drugi brzeg. Odpierając ataki przez całą drogę, udało im się dotrzeć do Axel. Miasto zostało wyzwolone około południa.Polacy nazwali ów most Mostem Gdyńskim. Dziś kanał biegnący pod mostem jest dość wąski - w 1944 r. był znacznie szerszy z powodu niemieckich zalewów.&nbsp;Odwiedź stronę <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers</a> stronę internetową (Zeeland Anchors) w celu uzyskania wyczerpujących informacji, osobistych historii i filmów o bitwie nad Skaldą.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/LMus4WI_KpE?si=Ej1iwJRniqS982Ry" start="0"></iframe></div>&nbsp;

 Gdyniabrug Gdingenerbrücke Most Gdyński

In 2004, in honour of the 60th anniversary of Axel's liberation, Mario opened a private museum in his barn. On the ground floor is a museum café. This is also where many of the historical vehicles are located. On the upper floors, the collection can be admired. A foundation of volunteers runs the museum.Gdynia War Museum is located in the centre of the 1944 battlefield. The area around the barn had been flooded by the Germans to impede the Allied advance. In September 1944, four days of heavy fighting between the Polish liberators and the German occupiers took place in the area. The barn that now houses the museum was the only one to survive the shelling. All other barns went up in flames.Visit the <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers</a> website (Zeeland Anchors) for comprehensive information, personal stories and videos about the Battle of the Scheldt.&nbsp;

gdynia_museum_800_952.jpg

Gdynia War Museum

In 2004, ter ere van de zestigste viering van de bevrijding van Axel, opende Mario in zijn schuur een privémuseum. Op de benedenverdieping is een museumcafé. Hier staat ook een groot deel van de historische voertuigen. Op de bovenverdiepingen is de collectie te bewonderen. Een stichting van vrijwilligers beheert het museum.Oorlogsmuseum Gdynia bevindt zich in het centrum van het strijdtoneel van 1944. Het gebied rond de schuur was door de Duitsers onder water gezet om de geallieerde opmars te belemmeren. In september 1944 werd in de omgeving vier dagen hevig gevochten tussen de Poolse bevrijders en de Duitse bezetter. De schuur waarin nu het museum is gevestigd overleefde als enige de beschietingen. Alle andere schuren gingen in vlammen op.Bezoek de website van <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/verhaal/de-slag-om-de-schelde">Zeeuwse Ankers</a> voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/u1V47kQjRic" start="0"></iframe></div>&nbsp;<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/LMus4WI_KpE?si=Ej1iwJRniqS982Ry" start="0"></iframe></div> Im Jahr 2004 eröffnete Mario zu Ehren des 60. Jahrestages von Axels Befreiung ein Privatmuseum in seiner Scheune. Im Erdgeschoss befindet sich ein Museumscafé. Hier befinden sich auch viele der historischen Fahrzeuge. In den oberen Stockwerken kann die Sammlung bewundert werden. Eine Stiftung von Freiwilligen betreibt das Museum.Das Kriegsmuseum Gdynia befindet sich im Zentrum des Schlachtfeldes von 1944. Das Gebiet um die Scheune war von den Deutschen geflutet worden, um den Vormarsch der Alliierten zu behindern. Im September 1944 fanden in diesem Gebiet vier Tage lang schwere Kämpfe zwischen den polnischen Befreiern und den deutschen Besatzern statt. Die Scheune, in der sich heute das Museum befindet, war die einzige, die den Beschuss überstand. Alle anderen Scheunen gingen in Flammen auf.Auf der Website von <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/de/geschichte/die-schlacht-an-der-scheldemuendung">Zeeuwse Ankers</a> finden Sie umfassende Informationen, persönliche Geschichten und Videos über die Schlacht an der Schelde. W 2004 roku, w związku z 60. rocznicą wyzwolenia miejscowości o nazwie Axel w Holandii, Mario Maas otworzył prywatne muzeum w swojej własnej stodole. Dzisiaj w tym miejscu znajduje się kawiarnia muzealna, zlokalizowana na parterze budynku, jak i wiele sztuk pojazdów historycznych. Na wyższych piętrach muzeum można z kolei podziwiać zebraną przez Maasa kolekcję. Muzeum Wojny Gdynia znajduje się na terenie, gdzie w 1944 roku doszło do starcia między siłami Wehrmachtu i Sprzymierzonych. Teren wokół wspomnianej stodoły został wówczas zalany przez Niemców, co miało utrudnić alianckie natarcie. Tutaj we wrześniu 1944 r. przez cztery dni toczyły się ciężkie walki między wyzwalającymi polskimi oddziałami a okupantem. Stodoła, w której obecnie mieści się muzeum, była jedyną, która przetrwała ostrzał. Wszystkie sąsiednie stodoły zostały spalone.Odwiedź stronę internetową <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers </a>(Kotwice Zeeland), aby uzyskać więcej informacji, osobistych historii i filmów o bitwie o Skaldę.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/LMus4WI_KpE?si=Ej1iwJRniqS982Ry" start="0"></iframe></div>

 Oorlogsmuseum Gdynia Kriegsmuseum Gdynia Muzeum Wojny Gdynia

On 18 September 1948, the Polish monument 'The Dying Pole' was unveiled on the Zeestraat in Axel. This in the presence of Colonel Zdzislaw Szydlowski and about 30 Polish soldiers. The statue was made by Cephas Stauthamer, East Zeeland Fleming by birth, commissioned by the municipality of Axel. It depicts a person's solidified moment of death. The plaque on the plinth reads: 'To Poland's sons who fought to the death on this ground for our freedom'.The left hand, on the heart region, indicates the gravity of the personal sacrifice and the outstretched right hand, as it were, offers the sacrifice made. The bronze monument came about after a fundraising campaign among the people of Axel and is a tribute to the Polish soldiers and the fallen liberators. Every year on 4 May, Axel's annual commemoration of the dead takes place at the statue.

poi_04_onthulling_poolse_monument_zeestraat_axel.jpg

poi_04_herdenking_aan_pools_monument_aan_de_zeestraat_.jpg

poi_04_onthulling_pools_monument_aan_de_zeestraat_met_kolonel_szydlowski_en_burgemeester_van_oeveren.jpg

monumenty_axel.jpg

'The dying Pole'

On 18 September 1948, the Polish monument 'The Dying Pole' was unveiled on the Zeestraat in Axel. This in the presence of Colonel Zdzislaw Szydlowski and about 30 Polish soldiers. The statue was made by Cephas Stauthamer, East Zeeland Fleming by birth, commissioned by the municipality of Axel. It depicts a person's solidified moment of death. The plaque on the plinth reads: 'To Poland's sons who fought to the death on this ground for our freedom'.The left hand, on the heart region, indicates the gravity of the personal sacrifice and the outstretched right hand, as it were, offers the sacrifice made. The bronze monument came about after a fundraising campaign among the people of Axel and is a tribute to the Polish soldiers and the fallen liberators. Every year on 4 May, Axel's annual commemoration of the dead takes place at the statue. Am 18. September 1948 wurde das polnische Denkmal "Der sterbende Pole" in der Zeestraat in Axel enthüllt. Dies geschah in Anwesenheit von Oberst Zdzislaw Szydlowski und etwa 30 polnischen Soldaten. Die Statue wurde von Cephas Stauthamer, einem gebürtigen Flamen aus Ostseeland, im Auftrag der Gemeinde Axel geschaffen. Sie stellt den erstarrten Moment des Todes eines Menschen dar. Auf der Gedenktafel auf dem Sockel steht: Für Polens Söhne, die auf diesem Boden bis zum Tod für unsere Freiheit gekämpft haben".Die linke Hand auf der Herzgegend weist auf die Schwere des persönlichen Opfers hin und die ausgestreckte rechte Hand bietet gleichsam das erbrachte Opfer an. Das Bronzedenkmal entstand nach einer Spendenaktion unter der Bevölkerung von Axel und ist eine Hommage an die polnischen Soldaten und die gefallenen Befreier. Jedes Jahr am 4. Mai findet an der Statue das jährliche Totengedenken von Axel statt. Op 18 september 1948 is aan de Zeestraat in&nbsp;Axel het Pools monument ‘De Stervende Pool’ onthuld. Dit in aanwezigheid van kolonel Zdzislaw Szydlowski en een 30-tal Poolse militairen. Het beeld is gemaakt door&nbsp; Cephas Stauthamer, Oost Zeeuws Vlaming van geboorte, in opdracht van de gemeente Axel. Het verbeeldt het gestolde stervensmoment van een persoon. Op de plaquette op de sokkel staat de tekst: 'Aan Polen's zonen die op deze grond voor onze vrijheid tot den dood toe streden'.De linkerhand, op de hartstreek, wijst op de zwaarte van het persoonlijk offer en de uitgestrekte rechterhand biedt als het ware het gebrachte offer aan.&nbsp; Het bronzen monument is tot stand gekomen na een fondswerving onder de Axelse bevolking en is een eerbetoon aan de Poolse soldaten en de gesneuvelde bevrijders. &nbsp;Ieder jaar op 4 mei vind bij het beeld de jaarlijkse dodenherdenking van Axel plaats. 18 września 1948 r. na Zeestraat w Axel odsłonięto pomnik "Umierający Polak". Odbyło się to w obecności pułkownika Zdzisława Szydłowskiego i około 30 polskich żołnierzy. Pomnik został wykonany przez Cephasa Stauthamera, Fleminga ze Wschodniej Zelandii, na zlecenie gminy Axel. Przedstawia on scenę śmierci człowieka. Tablica na cokole głosi: "Synom Polski, którzy na tej ziemi walczyli na śmierć za naszą wolność".Lewa dłoń w okolicy serca wskazuje na wagę osobistej ofiary, a wyciągnięta prawa dłoń symbolizuje złożoną ofiarę. Pomnik z brązu powstał w wyniku zbiórki pieniędzy wśród mieszkańców Axel i jest hołdem dla polskich żołnierzy i poległych wyzwolicieli. Co roku 4 maja w Axel odbywają się pod pomnikiem uroczystości upamiętniające poległych.

 "Der Sterbende Pole" ‘De stervende Pool’ 'The dying Pole' "Umierający Polak"

You will make a journey through history. From the rise of fascism and Nazism to the outbreak of World War II. From invading German troops to the persecution of Jews, the resistance and the liberation. You will read personal stories and discover silent witnesses of the war on Zeelandic soil. You will find them in de museum’s rooms, but also outside, in Liberation Park Zeeland, the park surrounding the museum.&nbsp;During your tour, you will see the results of military violence, both among the troops and among civilians. Their misery, pain, fear, and losses can still be felt through the many pictures and the testimonies you can read and listen to here. You will also learn about the war stories of merchant sailors and the Dutch troops that were sent to the Dutch East Indies after the war.&nbsp;This collection of stories together from the foundation of Liberation Museum Zeeland. It is a place for contemplation. A place to learn from the past for a peaceful future. Because the lessons taught by World War II are still relevant today. The museum also gives room to the Roosevelt Experience, based on the Four Freedoms phrased by the US president in 1941. They tie in with the United Nation’s Universal Declaration of Human Rights. Therefore, the Liberation Museum Zeeland is a symbol of the awareness that freedom is never a given.&nbsp;Visit the <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers</a> website (Zeeland Anchors) for comprehensive information, personal stories and videos about the Battle of the Scheldt.&nbsp;

The Liberation Museum Zeeland takes us back to a special part of Zeelands history. During the Second World War Allied soldiers, sailors and airmen of various nationalities united in the fight against the German occupation forces. This struggle resulted in a lot of dead and wounded on both sides. The local population in Zeeland also suffered heavy casualties.

The museum offers a tour along important events during the Second World War. The exhibition starts in the Reception area, where Kees Sinke says goodbye to his mother. Kees Sinke was called up in 1939 during the mobilization. The story of Kees Sinke serves as the guideline that leads us through the exhibition.

At different points in the museum connections are made with the present and each time the focus is on people. In this way the museum pays tribute to all the forces who fought for the peace and freedom in which we live today.

The battle of the Scheldt occupies a prominent place in the exhibition. During this so often forgotten battle at the end of 1944, the area around the Western Scheldt provided the scene of action, aiming at clearing the waterway into Antwerp, that had already been liberated. Because the airborne landings known as Operation Market Garden near Arnhem and Nijmegen had failed, the opening up of the harbour in Antwerp was of vital importance for the shipping in of troops and essential supplies for rapid transportation to the front. Thus the battle of the Scheldt played a key role in the liberation of the Netherlands and the ending of the Second World War.

The museum also pays attention to the Zeeland Battalion. This Battalion was mainly formed by volunteers who, after the liberation of Zeeland, wanted to support the forces still endeavouring to free the Netherlands and Western Europe from the yoke of the occupational forces.

dsc_8129_402.jpg

dsc_6481_233.jpg

bevrijdingsmuseum_zeeland-18.jpg

bevrijdingsmuseum_-_tineke_boer-2.jpg

img_1458.jpg

bevrijdingsmuseum_-_ineke_otto-1.jpg

dji_0683.jpg

bevrijdingsmuseum_zeeland-36.jpg

bevrijdingsmuseum_-_arjan_van_lomwel-13.jpg

bmz1.png

bmz.png

Liberation Museum Zeeland

Le musée retrace plusieurs évènements importants de la Seconde Guerre mondiale. L’exposition démarre dans la salle de réception, où Kees Sinke dit au revoir à sa mère. L'histoire de Kees Sinke, mobilisé en 1939, sert de fil conducteur à l’exposition. Le musée établit des liens avec le présent et met l'accent sur le ressenti humain. Il rend ainsi hommage à tous les soldats qui se sont battus pour la Paix et la Liberté. La bataille de l’Escaut tient une place centrale dans cette exposition. Lors de cette bataille, trop souvent oubliée, de la fin de l’année 1944, la région de l’Escaut occidentale fut le théâtre de violents affrontements, l’objectif pour les Alliés étant de sécuriser la voie navigable menant à Anvers, une ville déjà libérée. Les opérations aéroportées dans les régions d’Arnhem et de Nimègue (opération Market Garden) ayant échouées, l’ouverture du port d’Anvers était d’une importance cruciale pour pouvoir envoyer rapidement des troupes supplémentaires et les approvisionnements nécessaires au front. La bataille de l’Escaut joua donc un rôle capital dans la libération des Pays-Bas et la fin de la Seconde Guerre mondiale. Le musée rend également hommage au bataillon de la Zélande. Ce bataillon était principalement composé de volontaires qui, à la suite de la libération de la Zélande, voulaient aider les forces alliées à libérer les Pays-Bas et l’Europe occidentale du joug des forces d’occupation. Sie machen eine Reise durch die Geschichte: vom Aufstieg des Faschismus und des Nationalsozialismus bis zum Ausbruch des Zweiten Weltkriegs, von der Invasion deutscher Truppen bis zur Judenverfolgung, dem Widerstand und der Befreiung. Sie lesen persönliche Geschichten und entdecken stille Zeugen des Krieges auf dem Boden Zeelands. Sie finden sie in den Sälen des Museums, aber auch draußen im Befreiungspark Zeeland, der das Museum umgibt. Bei Ihrem Rundgang werden Sie sehen, was die Kriegsgewalt bei Soldaten und bei der Zivilbevölkerung verursacht. Dieses Elend, Schmerz, Angst und Leid sind immer noch spürbar, wenn man die vielen Fotos sieht und ihre Geschichten liest und hört. Es werden auch die Kriegserfahrungen der Seeleute der Handelsmarine und der niederländischen Truppen, die nach dem Zweiten Weltkrieg nach Niederländisch-Ostindien geschickt wurden, dargestellt.&nbsp;Diese gebündelten Geschichten bilden das Fundament des Befreiungsmuseum Zeeland. Ein Ort des Gedenkens, an dem man aus der Vergangenheit für eine friedliche Zukunft lernen kann. Denn die Lehren aus dem Zweiten Weltkrieg sind immer noch aktuell. Darum bietet das Museumauch Raum für die Roosevelt Experience, die auf den vier Freiheiten basiert, die dieser amerikanische Präsident 1941 formuliert hat. Sie stehen im Einklang mit der Allgemeinen Erklärung der Menschenrechte der Vereinten Nationen. Das Befreiungsmuseum Zeeland ist somit ein Symbol dafür, dass Freiheit niemals selbstverständlich ist.Auf der Website von <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/de/geschichte/die-schlacht-an-der-scheldemuendung">Zeeuwse Ankers</a> finden Sie umfassende Informationen, persönliche Geschichten und Videos über die Schlacht an der Schelde. Muzeum prowadzi po ważnych wydarzeniach z okresu Drugiej Wojny Światowej. Zwiedzanie wystawy rozpoczyna się od holu wejściowego, gdzie Kees Sinke żegna się z matką w 1939r. Kees Sinke został powołany do wojska podczas mobilizacji w 1939r. Patrząc uważniej można zobaczyć, że jego matka ociera łzę. Historia Kees Sinke, który po działaniach wojennych w Holandii został przeniesiony do Holenderskich Indii Zachodnich, przewija się czerwoną nicią przez całą wystawę. Trasa wiedzie do podziemi, gdzie wyświetlany jest poruszający film. Następnie, wraca na górę, gdzie krok po kroku prowadzi do momentu Wyzwolenia Zelandii. Misją muzeum wyzwolenia jest wzbudzić wśród zwiedzających refleksję. Dlatego cała wystawa nawiązuje na wiele sposobów do dnia dzisiejszego, za każdym razem skupiając się na człowieku. W ten sposób muzeum oddaje honor wszystkim siłom, które walczyły o pokój i wolność, w których dziś żyjemy. Bitwa o rzekę Skaldę Bitwa o Skaldę zajmuje szczególne miejsce na wystawie. Podczas tej tak często „zapominanej bitwy” stoczonej pod koniec 1944r. teren wokół Zachodniej odnogi ujścia Skaldy stanowił scenę działań bojowych, podjętych celem ważnego otwarcia drogi wodnej do już wyzwolonej Antwerpii. Ponieważ lądowania znane pod nazwą operacji “Market Garden” pod Arnhem i Nijmegen nie przyniosły powodzenia, otwarcie portu w Antwerpii nabrało kluczowego znaczenia dla zapewnienia szybkiego transportu oddziałów i istotnego zaopatrzenia na front. Stąd też Bitwa o Skaldę odegrała kluczową rolę w wyzwoleniu Holandii przyczyniając się do zakończenia Drugiej Wojny Światowej. Batalion Zelandia Muzeum poświęca też uwagę Batalionowi Zelandia. Powstał on głównie z ochotników, którzy po wyzwoleniu Zelandii chcieli dołączyć do sił nadal walczących o wyzwolenie Holandii i Europy Zachodniej spod jarzma sił okupacyjnych. Po zakończeniu Drugiej Wojny Światowej Batalion został skierowany do Holenderskich Indii Zachodnich, by zaprowadzić tam ład i porządek. U maakt een reis door de geschiedenis. Van de opkomst van het fascisme en het nazisme, tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Van binnenvallende Duitse troepen, tot de Jodenvervolging, het verzet en de bevrijding. U leest persoonlijke verhalen en ontdekt stille getuigen van de oorlog op Zeeuwse bodem. U treft ze aan in de zalen van het museum maar ook daarbuiten, in Bevrijdingspark Zeeland dat het museum omringt.&nbsp;Tijdens uw rondgang ziet u wat oorlogsgeweld teweegbrengt, zowel onder soldaten als onder de burgerbevolking. Hun ellende, pijn, angst en verdriet zijn nog altijd invoelbaar, bij het zien van de vele foto’s en bij het lezen en beluisteren van hun getuigenissen. U maakt ook kennis met de oorlogservaringen van de zeelieden van de koopvaardij en van de Nederlandse troepen, die na de Tweede Wereldoorlog werden uitgezonden naar Nederlands-Indië.&nbsp;Deze gebundelde verhalen vormen samen het fundament van Bevrijdingsmuseum Zeeland. Een plek om bij stil te staan. Om te leren van het verleden voor een vreedzame toekomst. Want de lessen uit de Tweede Wereldoorlog zijn nog altijd actueel. Daarom biedt het museum ook ruimte aan de Roosevelt Experience, gebaseerd op de Vier Vrijheden die deze Amerikaanse president in 1941 formuleerde. Ze sluiten aan bij de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties. Bevrijdingsmuseum Zeeland staat hiermee symbool voor de wetenschap dat vrijheid nooit iets vanzelfsprekends is.<iframe src="https://www.youtube.com/embed/w2l2EIZACZE?showinfo=0" frameborder="0"></iframe>Bezoek de website van <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/verhaal/de-slag-om-de-schelde">Zeeuwse Ankers</a> voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.&nbsp; Il Museo della liberazione della Zelanda (Liberation Museum Zeeland) ci riporta ad un momento speciale della storia della Zelanda. Durante la Seconda guerra mondiale soldati alleati, marinai ed avieri di varie nazionalità si unirono nella battaglia contro le forze di occupazione tedesche. La lotta provocò molti morti e feriti da entrambe le parti, e anche la popolazione della Zelanda ebbe gravi perdite. Il museo offre un viaggio tra gli eventi più importanti della Seconda guerra mondiale. L’esposizione inizia nell’area reception, dove Kees Sinke dice addio a sua madre, perché chiamato alle armi nel 1939. La sua storia è quella che ci conduce attraverso l’esposizione. In diversi punti del museo si fanno paralleli con il presente e ogni volta il focus sono le persone. In questo modo, il museo onora tutte le forze che combatterono per la pace e la libertà di cui godiamo oggi. La battaglia della Schelda occupa un posto di rilievo nell’esposizione. Durante questa battaglia spesso dimenticata, alla fine del 1944, l’area della Schelda occidentale era la scena di battaglia, allo scopo di sgomberare la via d’acqua verso Anversa, che era già stata liberata. Poiché gli sbarchi aviotrasportati attorno ad Arnhem e Nimega, conosciuti come operazione Market Garden, erano falliti, l’apertura del porto di Anversa era di vitale importanza per la spedizione di truppe e rifornimenti essenziali per il fronte. Perciò, la battaglia della Schelda abbe un ruolo chiave nella liberazione dei Paesi Bassi e nella fine della Seconda guerra mondiale. Il museo ricorda anche il Battaglione Zelanda, principalmente formato da volontari che, dopo la liberazione della Zelanda, vollero supportare le forze che ancora erano attive per liberare i Paesi Bassi e l’Europa occidentale dal giogo delle forze di occupazione. You will make a journey through history. From the rise of fascism and Nazism to the outbreak of World War II. From invading German troops to the persecution of Jews, the resistance and the liberation. You will read personal stories and discover silent witnesses of the war on Zeelandic soil. You will find them in de museum’s rooms, but also outside, in Liberation Park Zeeland, the park surrounding the museum.&nbsp;During your tour, you will see the results of military violence, both among the troops and among civilians. Their misery, pain, fear, and losses can still be felt through the many pictures and the testimonies you can read and listen to here. You will also learn about the war stories of merchant sailors and the Dutch troops that were sent to the Dutch East Indies after the war.&nbsp;This collection of stories together from the foundation of Liberation Museum Zeeland. It is a place for contemplation. A place to learn from the past for a peaceful future. Because the lessons taught by World War II are still relevant today. The museum also gives room to the Roosevelt Experience, based on the Four Freedoms phrased by the US president in 1941. They tie in with the United Nation’s Universal Declaration of Human Rights. Therefore, the Liberation Museum Zeeland is a symbol of the awareness that freedom is never a given.&nbsp;Visit the <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers</a> website (Zeeland Anchors) for comprehensive information, personal stories and videos about the Battle of the Scheldt.&nbsp;

 Musée de la Libération de la Zélande Befreiungsmuseum Zeeland Muzeum Wyzwolenia Zelandii Bevrijdingsmuseum Zeeland Museo della liberazione della Zelanda Liberation Museum Zeeland

Colonel Szydlowski was the commander of the Polish units that liberated Axel in September 1944. In 1946, he was made an honorary citizen of Axel for this. As a tribute to the liberators of Axel, the monument to Colonel Zdzislaw Szydlowski stands on the square that also bears his name.The artwork consists of three bronze plaques in a white column. The original monument was a brick bench with plaques and was unveiled in 1959 by General Maczek of the First Polish Armoured Division. Later, the plaques were executed in bronze.After the redesign of the square in 2016, the bronze plaques were reinstalled in the new monument. Shortly afterwards, eight information boards were placed around the square and in Szydlowski Park near the former Catholic cemetery. The 'Liberation Route' (Bevrijdingsroute) signs explain the four days of struggle during the 1944 liberation of Axel.

poi_05_ereburger_kolonel_szydlowski_axel_1945236.jpg

poi_05_ereburger_szydlowski_axel_1945.jpg

poi_05_ereburger_kolonel_szydlowski_axel_1945.jpg

img_20220820_182539_1280_1280_fit_90.jpg.webp

7623170430122124.jpg

3894170430121941.jpg

7054170430121930.jpg

Szydlowski Square

Colonel Szydlowski was the commander of the Polish units that liberated Axel in September 1944. In 1946, he was made an honorary citizen of Axel for this. As a tribute to the liberators of Axel, the monument to Colonel Zdzislaw Szydlowski stands on the square that also bears his name.The artwork consists of three bronze plaques in a white column. The original monument was a brick bench with plaques and was unveiled in 1959 by General Maczek of the First Polish Armoured Division. Later, the plaques were executed in bronze.After the redesign of the square in 2016, the bronze plaques were reinstalled in the new monument. Shortly afterwards, eight information boards were placed around the square and in Szydlowski Park near the former Catholic cemetery. The 'Liberation Route' (Bevrijdingsroute) signs explain the four days of struggle during the 1944 liberation of Axel. Oberst Szydlowski war der Befehlshaber der polnischen Einheiten, die Axel im September 1944 befreiten. Im Jahr 1946 wurde er dafür zum Ehrenbürger von Axel ernannt. Zur Erinnerung an die Befreier von Axel steht das Denkmal für Oberst Zdzislaw Szydlowski auf dem Platz, der auch seinen Namen trägt.Das Kunstwerk besteht aus drei Bronzetafeln in einer weißen Säule. Das ursprüngliche Denkmal war eine gemauerte Bank mit Gedenktafeln und wurde 1959 von General Maczek von der Ersten Polnischen Panzerdivision enthüllt. Später wurden die Tafeln in Bronze ausgeführt.Nach der Neugestaltung des Platzes im Jahr 2016 wurden die Bronzetafeln wieder in das neue Denkmal eingebaut. Kurz darauf wurden acht Informationstafeln rund um den Platz und im Szydlowski-Park in der Nähe des ehemaligen katholischen Friedhofs aufgestellt. Die Schilder dieser "Befreiungsroute" (Bevrijdingsroute) erklären was während der vier Tage des Kampfes bei der Befreiung von Axel im Jahr 1944 alles passierte. Kolonel Szydlowski was de bevelhebber van de Poolse eenheden die in september 1944 Axel &nbsp;bevrijdden. In 1946 werd hij hiervoor benoemd tot ereburger van Axel. Als eerbetoon aan de bevrijders van Axel staat het monument voor Kolonel Zdzislaw Szydlowski aan het plein dat ook zijn naam draagt.Het kunstwerk bestaat uit drie bronzen platen in een witte zuil. Het oorspronkelijke monument was een gemetselde bank met plaquettes en werd in 1959 onthuld door generaal Maczek van de Eerste Poolse Pantserdivisie. Later zijn de platen uitgevoerd in brons.Na de herinrichting van het plein in 2016 zijn de bronzen platen herplaatst in het nieuwe monument. Kort daarna werden acht informatieborden geplaatst rondom het plein en in het Szydlowskipark bij de voormalige katholieke begraafplaats. De borden van de 'Bevrijdingsroute’ geven uitleg over de vier dagen strijd tijdens de bevrijding van Axel in 1944.&nbsp;&nbsp; Pułkownik Szydłowski był dowódcą polskich oddziałów, które wyzwoliły Axel we wrześniu 1944 roku. W 1946 r. został za to honorowym obywatelem Axel. W hołdzie wyzwolicielom, na placu noszącym jego imię stoi pomnik ku czci pułkownika Zdzisława Szydłowskiego.Dzieło składa się z trzech tablic z brązu umieszczonych na białej kolumnie. Pierwotny pomnik był ceglaną ławką z tablicami i został odsłonięty w 1959 roku przez generała Maczka z Pierwszej Polskiej Dywizji Pancernej. Późniejsze tablice zostały wykonane z brązu.Po przebudowie skweru w 2016 r. tablice z brązu zostały ponownie zamontowane na nowym pomniku. Wkrótce potem osiem tablic informacyjnych zostało umieszczonych wokół placu i w Parku Szydłowskiego w pobliżu dawnego cmentarza katolickiego. Znaki "Szlaku Wyzwolenia" (Bevrijdingsroute) opowiadają o czterech dniach walki podczas wyzwalania Axel w 1944 roku.

 Szydlowski-Platz Szydlowskiplein Szydłowski Square Szydlowski Square

During the war, little else happened in Heikant. In 1943, flaxter Charel van den Brande was shot by a German border guard during a smuggling attempt. To commemorate the two war victims, a memorial was erected on the right side of Heikant Catholic Church in 2019. The monument was created by sculptor Ronny Ivens and adopted by the pupils of Heidepoort primary school.

poi_12_gesneuvelde_pool_ludwik_gorecki_herdenkingswand.jpg

Polish troops in Heikant, 16 September 1944

poi_12_polen_op_erf_familie_martinet_16_september_1944_martinet_heikant.jpg

Heikant Remembers

During the war, little else happened in Heikant. In 1943, flaxter Charel van den Brande was shot by a German border guard during a smuggling attempt. To commemorate the two war victims, a memorial was erected on the right side of Heikant Catholic Church in 2019. The monument was created by sculptor Ronny Ivens and adopted by the pupils of Heidepoort primary school. Darüber hinaus ist während des Krieges in Heikant nicht viel passiert. Im Jahr 1943 wurde Charel van den Brande bei einem Schmuggelversuch von einem deutschen Grenzsoldaten erschossen. Zum Gedenken an die beiden Kriegsopfer wurde 2019 ein Denkmal an der rechten Seite der katholischen Kirche von Heikant errichtet. Das Denkmal wurde von dem Bildhauer Ronny Ivens geschaffen und von den Schülern der Grundschule Heidepoort übernommen. Gedurende de oorlog is er verder weinig gebeurd in Heikant. In 1943 is vlasser Charel van den Brande neergeschoten door een Duitse grenswachter bij een smokkelpoging.Om de twee oorlogsslachtoffers te herdenken is in 2019 een herdenkingsmonument geplaatst aan de rechterzijde van de katholieke kerk van Heikant. Het monument is gemaakt door beeldhouwer Ronny Ivens en geadopteerd door de leerlingen van Basisschool de Heidepoort. Podczas wojny niewiele więcej działo się w Heikant. W 1943 r. Charel van den Brande został zastrzelony przez niemieckiego strażnika granicznego podczas próby przemytu. Aby upamiętnić te dwie ofiary wojny, w 2019 r. po prawej stronie kościoła katolickiego w Heikant wzniesiono pomnik. Został wykonany przez rzeźbiarza Ronny'ego Ivensa z inicjatywy uczniów szkoły podstawowej w Heidepoort.

 Heikant erinnert sich Heikant herdenkt Heikant pamięta Heikant Remembers

Anna Szydlowska died in a car accident in Germany on 16 January 1946 . Colonel Szydlowski, the commander of the Polish military who liberated Axel, did not want her to be buried in German soil. Following his request to the city council, permission was granted to bury Anna's body in the Catholic cemetery.The cemetery also contains civilian victims who died during the 1944 liberation. The largest grave belongs to the Lievens family. A grenade attack in their air-raid shelter on Armendijk (now Polenstraat) in Axel killed three family members.

poi_06_schade_woningen_armendijk_axel_1944372.jpg

Grave of Anna Szydlowska

Anna Szydlowska died in a car accident in Germany on 16 January 1946 . Colonel Szydlowski, the commander of the Polish military who liberated Axel, did not want her to be buried in German soil. Following his request to the city council, permission was granted to bury Anna's body in the Catholic cemetery.The cemetery also contains civilian victims who died during the 1944 liberation. The largest grave belongs to the Lievens family. A grenade attack in their air-raid shelter on Armendijk (now Polenstraat) in Axel killed three family members. Anna Szydlowska starb am 16. Januar 1946 bei einem Autounfall in Deutschland. Oberst Szydlowski, der Befehlshaber des polnischen Militärs, der Axel befreit hatte, wollte nicht, dass sie auf deutschem Boden beerdigt wird. Auf seinen Antrag bei der Stadtverwaltung hin wurde die Erlaubnis erteilt, Annas Leichnam auf dem katholischen Friedhof zu bestatten.Der Friedhof enthält auch zivile Opfer, die während der Befreiung 1944 ums Leben kamen. Das größte Grab gehört der Familie Lievens. Bei einem Granatenangriff in ihrem Luftschutzkeller am Armendijk (heute Polenstraat) in Axel wurden drei Familienmitglieder getötet. Anna Szydlowska kwam op 16 januari 1946 in Duitsland bij een auto-ongeluk om het leven . Kolonel Szydlowski, de bevelhebber van de Poolse militairen die Axel hebben bevrijd, wilde niet dat zij in Duitse bodem zou worden begraven. Na zijn verzoek aan het stadsbestuur werd toegestaan Anna’s lichaam te begraven op de katholieke begraafplaats.Verder liggen er op de begraafplaats burgerslachtoffers die omkwamen tijdens de bevrijding in 1944. Het grootste graf is van de familie Lievens. Door een granaatinslag in hun schuilkelder aan de Armendijk (nu Polenstraat) in Axel kwamen drie familieleden om het leven.&nbsp; Anna Szydłowska zginęła w wypadku samochodowym w Niemczech 16 stycznia 1946 roku. Pułkownik Szydłowski - dowódca polskich wojsk, które wyzwoliły Axel, nie chciał, aby pochowano ją w niemieckiej ziemi. Po jego prośbie skierowanej do władz miasta, wydano zgodę na pochowanie ciała Anny na cmentarzu katolickim.Na cmentarzu spoczywają również ofiary cywilne, które zginęły podczas wyzwalania w 1944 roku. Największy grób należy do rodziny Lievensów. W wyniku ataku granatami w ich schronie przeciwlotniczym przy Armendijk (obecnie Polenstraat) w Axel zginęło trzech członków rodziny.

 Grab von Anna Szydlowska Graf van Anna Szydlowska  Grób Anny Szydłowskiej Grave of Anna Szydlowska

This was a perfect viewpoint, overlooking the east of Zeeuws-Vlaanderen and the Scheldt estuary. The German soldiers carved a swastika in the floor and wrote Nazi texts on the walls. The wooden tower was an important target for the Allies, but it proved difficult to hit. It took twenty direct hits for the spire to collapse.&nbsp;A competition was written out for a new spire in 1950 and 1953. The design of the, at the time unknown, architect Jan Brouwer was deemed the best. Brouwer had devised a contemporary spire, “a symbol of the city in the landscape”. The German inscriptions were preserved as a memento.

hulst-001.jpg

hulst_zeeland.jpeg

hulst.png

Saint Willibrordus basilica

Het was een ideaal uitkijkpunt, met uitzicht over het oosten van Zeeuws-Vlaanderen en de Westerschelde. De Duitse soldaten kerfden een hakenkruis in de vloer en schreven nazi-teksten op de muren. De houten toren was voor de geallieerden een belangrijk doelwit, maar bleek moeilijk te treffen. Pas na zo’n twintig voltreffers was de torenspits er af.Voor een nieuwe torenspits werd in 1950 en 1953 een prijsvraag uitgeschreven. Het ontwerp van de toen nog vrij onbekende architect Jan Brouwer uit Aalsmeer kwam als beste uit de bus. Brouwer had een eigentijdse torenspits bedacht, “een teken van de stad in het landschap”. De Duitse opschriften uit de oorlogsjaren zijn gehandhaafd als herinnering.De oude vestingstad Hulst, met de Sint-Willibrordusbasiliek in het centrum, maakt ook deel uit van de fietsroute. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de toren van de basiliek een perfect uitkijkpunt voor de Duitsers, met wijds uitzicht over een groot deel van Oost Zeeuws-Vlaanderen. De Duitse soldaten schreven nazi-teksten en schilderden hakenkruizen op de binnenmuren van de toren. De toren was vanwege het uitkijkpunt, een belangrijk doelwit voor de geallieerden. Tanks van de Eerste Poolse Pantserdivisie kregen opdracht om de toren van de basiliek te beschieten. Doordat de torenspits van hout was ging dit niet eenvoudig. Er waren meer dan twintig voltreffers nodig voordat de torenspits uiteindelijk instortte.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/LMus4WI_KpE?si=Ej1iwJRniqS982Ry" start="0"></iframe></div> Es war ein idealer Aussichtspunkt mit Blick auf den Osten von Zeeuws-Vlaanderen und die Mündung der Westerschelde. Die deutschen Soldaten ritzten ein Hakenkreuz in den Boden und schmierten nationalsozialistische Texte an die Wände. Der Holzturm war ein wichtiges Ziel für die Alliierten, konnte aber nur schwer befeuert werden. Erst nach etwa zwanzig Volltreffern fiel die Turmspitze.In den Jahren 1950 und 1953 wurde ein Wettbewerb für den Bau einer neuen Turmspitze ausgeschrieben. Der Entwurf des damals noch relativ unbekannten Architekten Jan Brouwer aus Aalsmeer setzte sich durch. Brouwer hatte sich eine zeitgenössische Turmspitze ausgedacht, in seinen Worten: „ein Zeichen der Stadt in der Landschaft“. Die deutschen Schmierereien aus den Kriegsjahren wurden zur Erinnerung bewahrt. Wieża była to doskonałym punktem widokowym na wschodnią część Zeeuws-Vlaanderen i ujście rzeki Scheldt. Niemieccy żołnierze wyryli swastykę w podłodze i zostawili nazistowskie napisy na ścianach. Drewniana wieża była także ważnym celem dla Aliantów, ale okazała się trudna do zdobycia. Potrzeba było aż dwadzieściu bezpośrednich trafień, aby iglica runęła.W latach 1950 i 1953 ogłoszono konkurs na projekt nowej iglicy. Propozycja nieznanego wówczas architekta Jana Brouwera została uznana za najlepszy projekt. Brouwer zaprojektował współczesną iglicę, "symbol miasta w krajobrazie". Niemieckie inskrypcje zostały zachowane jako dowód ich obecności w tym miejscu.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/LMus4WI_KpE?si=Ej1iwJRniqS982Ry" start="0"></iframe></div>

 Sint-Willibrordusbasiliek Sint-Willibrodus Basilika Bazylika świętego Willibrordusa

On the General Cemetery on Burchtlaan you will find the Polish Field of Honour. Twenty-two Polish liberators are buried here. In total, more than 60 Polish soldiers died during the liberation of Axel.On the Field of Honour is a stone monument with the text 'For your and our freedom' in Dutch and Polish. The text is flanked by the emblem of the First Polish Armoured Division.On the route to the Polish Field of Honour, you pass the part of the cemetery where the majority of Axel's civilian victims are buried, who lost their lives as a result of war from 1940 onwards. Most of the Poles killed around Axel are buried at the Canadian Cemetery in Adegem and at the military cemetery in Lommel, Belgium.

poi_03_algemene_begraafplaats_axel_drie_burgergraven_755.jpg

poi_03_burgergraven_algemene_begraafplaats_burchtlaan_9458.jpg

poi_03_burgergraven_algemene_begraafplaats_9489.jpg

poi_03_pools_ereveld_algemene_begraafplaats_met_schuilnamen_op_kruizen.jpg

Commemoration in 1945 - Polish war graves

poi_03_oorlogsmuseum_gdynia_herdenking_pools_ereveld_1945_axel.jpg

img_20220820_174020_1280_1280_fit_90.jpg.webp

Polish Field of Honour

On the General Cemetery on Burchtlaan you will find the Polish Field of Honour. Twenty-two Polish liberators are buried here. In total, more than 60 Polish soldiers died during the liberation of Axel.On the Field of Honour is a stone monument with the text 'For your and our freedom' in Dutch and Polish. The text is flanked by the emblem of the First Polish Armoured Division.On the route to the Polish Field of Honour, you pass the part of the cemetery where the majority of Axel's civilian victims are buried, who lost their lives as a result of war from 1940 onwards. Most of the Poles killed around Axel are buried at the Canadian Cemetery in Adegem and at the military cemetery in Lommel, Belgium. Auf dem Allgemeinen Friedhof an der Burchtlaan befindet sich das polnische Ehrenfeld. 22 polnische Befreier sind hier begraben. Insgesamt starben mehr als 60 polnische Soldaten bei der Befreiung von Axel.Auf dem Ehrenfeld steht ein steinernes Denkmal mit der Aufschrift 'Für Ihre und unsere Freiheit' in niederländischer und polnischer Sprache. Flankiert wird der Text vom Emblem der Ersten Polnischen Panzerdivision.Auf dem Weg zum polnischen Ehrenfeld kommt man an dem Teil des Friedhofs vorbei, auf dem die meisten der zivilen Opfer von Axel begraben sind, die ab 1940 durch den Krieg ums Leben kamen. Die meisten der in der Umgebung von Axel gefallenen Polen sind auf dem kanadischen Friedhof in Adegem und auf dem Militärfriedhof in Lommel, Belgien, begraben. Op de Algemene Begraafplaats aan de Burchtlaan vindt u het Pools Ereveld. Hier liggen 22 Poolse bevrijders begraven. In totaal zijn bij de bevrijding van Axel meer dan 60 Poolse militairen gesneuveld.Op het ereveld staat een stenen monument met de tekst ‘Voor uw en onze vrijheid’ in het Nederlands en Pools. De tekst wordt geflankeerd door het embleem van de Eerste Poolse Pantserdivisie.Op de route naar het Pools ereveld passeert u het gedeelte van de begraafplaats waar het merendeel van de Axelse burgerslachtoffers ligt begraven, die vanaf 1940 om het leven kwamen door oorlogsgeweld. Het grootste deel van de rond Axel omgekomen Polen ligt begraven op de Canadese begraafplaats in Adegem en op de militaire begraafplaats te Lommel in België. Na Cmentarzu Generalnym przy Burchtlaan znajduje się Polskie Pole Honoru. Pochowanych jest tu 22 polskich bohaterów. Łącznie podczas wyzwalania Axel zginęło ponad 60 polskich żołnierzy.Na Polu Honoru znajduje się kamienny pomnik z napisem "Za waszą i naszą wolność" w języku niderlandzkim i polskim. Tekst jest otoczony godłem Pierwszej Polskiej Dywizji Pancernej.Na trasie do Polskiego Pola Honoru mijamy część cmentarza, gdzie pochowana jest większość cywilnych ofiar Axel, które straciły życie w wyniku wojny od 1940 roku. Większość Polaków poległych w okolicach Axel spoczywa na cmentarzu kanadyjskim w Adegem oraz na cmentarzu wojskowym w Lommel w Belgii.

 Polnisches Ehrenfeld Pools Ereveld Polish Field of Honour Polskie Pole Honoru

In 1954, the National Monument ‘The Dutch Virgin’ was unveiled at the Queen Wilhelmina Square in Eede. The sculpture, created by Peter Roovers, was revealed by Wilhelmina’s daughter, Queen Juliana.Eede and the vicinity suffered greatly during the battle for the Leopold Canal. Only after almost two weeks of heavy fighting, the German troops left Eede and Aardenburg. On October 19, 1944, Scottish and Canadian forces entered Eede and the heavily damaged Aardenburg.Visit the <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers</a> website (Zeeland Anchors) for comprehensive information, personal stories and videos about the Battle of the Scheldt.&nbsp;<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/43nxj9bGqOA" start="0"></iframe></div>

National Monument

Unveiling of the monument by Queen Juliana

Queen returns

eede2.jpg

eede1.jpg

Eede - Queen Wilhelmina returns

Ter herinnering aan deze dag werd in 1954 het Nationaal Monument ‘De Nederlandse Maagd’ geplaatst op het Koningin Wilhelminaplein in Eede. Het beeld van de hand van Peter Roovers werd door koningin Juliana onthuld.&nbsp;Eede en omgeving hebben zwaar geleden tijdens de strijd om het Leopoldkanaal. Pas na bijna twee weken bloedige strijd verlieten de Duitse troepen Eede en Aardenburg. Op 19 oktober 1944 trokken Schotse en Canadese troepen Eede en het zwaar beschadigde Aardenburg binnen.Bezoek de website van <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/verhaal/de-slag-om-de-schelde">Zeeuwse Ankers</a> voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde. Zum Gedenken an diesen Tag wurde 1954 auf dem Koningin Wilhelminaplein in Eede das Nationaldenkmal „De Nederlandse Maagd“ (Deutsch: die niederländische Jungfrau) errichtet. Die Skulptur von Peter Roovers wurde von Königin Juliana enthüllt.&nbsp;Eede und die Umgebung wurden während der Schlacht um den Leopoldkanal in starke Mitleidenschaft gezogen. Erst nach fast zwei Wochen blutiger Kämpfe zogen die deutschen Truppen aus Eede und Aardenburg ab. Am 19. Oktober 1944 drangen schottische und kanadische Truppen in Eede und die schwer beschädigte Stadt Aardenburg ein.Auf der Website von <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/de/geschichte/die-schlacht-an-der-scheldemuendung">Zeeuwse Ankers</a> finden Sie umfassende Informationen, persönliche Geschichten und Videos über die Schlacht an der Schelde.

 Eede - Koningin Wilhelmina keert terug Eede – Königin Wilhelmina kehrt zurück

When twilight began, the German defence realised what was happening. Arriving landing boats were heavily attacked, fortunately causing only minor damage and few casualties. Meanwhile, the British commander, Lieutenant-Colonel Dawson, set up his command post in the bunker at Oranjemolen.Now a bridgehead had been successfully secured, new troops could land on Uncle Beach in the afternoon. When darkness fell at the end of the day, a new group of landing craft shuttled the last units towards the bridgehead. However, what began as a successful landing would change into a three-day war in the centre and on the boulevards of the port city.Auf der Website von <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/de/geschichte/die-schlacht-an-der-scheldemuendung">Zeeuwse Ankers</a> finden Sie umfassende Informationen, persönliche Geschichten und Videos über die Schlacht an der Schelde.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/SHQ7Wz8nRsk" start="0"></iframe></div>

operation-infatuate-the-capture-of-walcheren-1_1280_1280_fit_90.jpg

operation-infatuate-the-capture-of-walcheren-4_1280_1280_fit_90.jpg

fo035493_uncle_beach_vlissingen.jpg

fo035502_uncle_beach_vlissingen.jpg

img_4356.jpeg

vlissingen_uncle_beach1.jpg

vlissingen_uncle_beach2.jpg

Atlantikwall bunker near the 'Oranjemolen'

bunker-oranjemolen-vlissingen-jorn-baars-.jpg

monument_4e_commando_vlissingen.jpg

fo035488_vlissingen.jpg

fo035639_uncle_beach_vlissingen.jpg

Landings in Flushing

Toen de ochtendschemering begon besefte de Duitse verdediging wat er gaande was. Arriverende landingsboten werden zwaar onder vuur genomen, wat gelukkig slechts kleine schade en weinig slachtoffers veroorzaakte. Ondertussen zette commandant luitenant-kolonel Dawson zijn commandopost op in de bunker bij de Oranjemolen.Nu met succes een bruggenhoofd was ingericht, konden in de middag nieuwe troepen landen op Uncle Beach. Toen aan het einde van de dag de duisternis viel, bracht een nieuwe groep landingsvaartuigen de laatste eenheden over naar het bruggenhoofd. Maar wat was begonnen als een succesvolle landing zou de dagen daarna veranderen in een drie dagen durende oorlog in de binnenstad en op de boulevards van de havenstad.Bezoek de website van <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/verhaal/de-slag-om-de-schelde">Zeeuwse Ankers</a> voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/SHQ7Wz8nRsk" start="0"></iframe></div><div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/ffjHVEVkHsM " start="0"></iframe></div> Als die Morgendämmerung einsetzte, begriffen die deutschen Verteidiger, was vor sich ging. Die ankommenden Landungsboote wurden schwer beschossen, was glücklicherweise nur geringe Schäden und wenige Opfer verursachte. In der Zwischenzeit richtete Oberstleutnant Dawson seinen Kommandoposten im Bunker von Oranjemolen ein.Nachdem nun ein Brückenkopf erfolgreich errichtet worden war, konnten am Nachmittag neue Truppen am Uncle Beach landen. Als die Nacht langsam hereinbrach, brachte eine neue Gruppe von Landungsbooten die letzten Einheiten zum Brückenkopf. Doch was mit einer erfolgreichen Landung begann, sollte sich in den folgenden Tagen zu einem dreitägigen Krieg im Stadtzentrum von Vlissingen und auf den Boulevards der Hafenstadt entwickeln.Auf der Website von <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/de/geschichte/die-schlacht-an-der-scheldemuendung">Zeeuwse Ankers</a> finden Sie umfassende Informationen, persönliche Geschichten und Videos über die Schlacht an der Schelde.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/SHQ7Wz8nRsk" start="0"></iframe></div>

 Landingen in Vlissingen Die Landung in Vlissingen

In 1944, he was 23 when his regiment advanced from Schore to Kloetinge on the morning of 29 October. Other regiments in the area are the Black Watch (Royal Highland Regiment of Canada) and the Rileys (Royal Hamilton Light Infantry). Regularly, Dicaire's group has to stop when retreating German troops use their artillery to slow down the Canadians' advance. Near Kloetinge, this happens again.Around 9.30am there is light gunfire on Kloetinge from the direction of Waanskinderen, a hamlet east of the village. A little later, the first Canadians venture into the village. They are received with enemy gunfire from Ter Vaten. The Germans then fled via the Noordeinde. Another group of Germans of about 25 men now emerge with a white flag in Ter Vaten and surrender. After several hours of silence, heavy German artillery starts firing towards the village.At Bredeweg another large group of Germans turned out to be holding, firing at the advancing Canadians who were moving from Ter Vaten to Mannee.Canadian artillery near Kapelle returned fire. Jean-Maurice failed to take cover in time and was hit in the back by a projectile near the Tervatenseweg and Daniëlsweg roads. He was seriously injured. He died in an emergency hospital. Residents of Kloetinge took his memory to heart, burying him in a place of honour in the cemetery where Jean-Maurice Dicaire still rests today.

385_kloetinge_2_.jpg

Jean-Maurice Dicaire zijn oorspronkelijke graf. Deze foto is in 1947 genomen door zijn oudere zus, Alice. 

Jean-Maurice voor het huis van zijn zus in Montreal (winter 1939 – 1940).

Het graf van Jean-Maurice Dicaire op de begraafplaats in Kloetinge. De grafsteen is tevens vervaardigd als monument wat herinnert aan de negen burgers die door oorlogshandelingen zijn omgekomen in Kloetinge. 

Canadian liberator died in Kloetinge

In 1944 is hij 23 jaar&nbsp;als zijn regiment ’s morgens op 29 oktober vanuit Schore tot aan Kloetinge optrekt. Andere regimenten in de buurt zijn de Black Watch (Royal Highland Regiment of Canada) en de Rileys (Royal Hamilton Light Infantry). Regelmatig moet de groep van Dicaire halt houden als terugtrekkende Duitse troepen hun geschut gebruiken om de opmars van de Canadezen te vertragen. In de buurt van Kloetinge gebeurt dit opnieuw.Rond half 10 ’s ochtends is er licht geweervuur op Kloetinge vanuit de richting van Waanskinderen, een gehucht oostelijk van het dorp. Even later wagen de eerste Canadezen zich in het dorp. Ze worden ontvangen met vijandelijk geweervuur vanuit Ter Vaten. De Duitsers vluchten vervolgens weg via het Noordeinde. Een andere groep Duitsers van ca. 25 man komt nu met een witte vlag in Ter Vaten tevoorschijn en geeft zich over. Na enkele uren van stilte begint zwaar Duits geschut naar het dorp te vuren.Aan de Bredeweg blijkt zich nog een grote groep Duitsers op te houden, die de oprukkende Canadezen, die van Ter Vaten naar Mannee trekken, onder vuur neemt. Canadees geschut bij Kapelle beantwoordt dit vuur. Jean-Maurice slaagt er niet in op tijd dekking te zoeken en wordt ter hoogte van de Tervatenseweg en Daniëlsweg in zijn rug geraakt door een projectiel. Via een ladder die gebruikt werd tijdens de oogst, werd hij zwaar gewond afgevoerd.In een noodhospitaal overlijdt hij. Inwoners van Kloetinge nemen zijn nagedachtenis ter harte, en begraven hem op een ereplaats op de begraafplaats. Daar rust Jean-Maurice Dicaire nog steeds.

 Canadese bevrijder komt om het leven in Kloetinge

Legowski's Spitfire crashed near Hulst. Because of the strong southeast wind, he drifted with his parachute to the Aandijkepolder near the hamlet of Zaamslagveer. Upon landing he was wounded and was captured by the Germans and placed in a police cell in Hulst. A prisoner of war in Stalag Luft III, Legowski survived the war, graduated as a biologist in England and finally settled in Switzerland after his marriage.

315 squadron Polish spitfires

Tomasz Jan legowski, 2nd Front row

Tomasz Jan Legowski

Spitfire escort 315 Squadron

Polish Spitfire Pilot taken prisoner

Legowski's Spitfire crashed near Hulst. Because of the strong southeast wind, he drifted with his parachute to the Aandijkepolder near the hamlet of Zaamslagveer.Upon landing he was wounded and was captured by the Germans and placed in a police cell in Hulst.A prisoner of war in Stalag Luft III, Legowski survived the war, graduated as a biologist in England and finally settled in Switzerland after his marriage Legowskis Spitfire stürzte in der Nähe von Hulst ab. Wegen des starken Südostwinds trieb er mit seinem Fallschirm auf den Aandijkepolder in der Nähe des Weilers Zaamslagveer. Bei der Landung wurde er verwundet, von den Deutschen gefangen genommen und in eine Polizeizelle in Hulst gebracht. Als Kriegsgefangener im Stalag Luft III überlebte Legowski den Krieg, schloss sein Studium zum Biologen in England ab und ließ sich nach seiner Heirat in der Schweiz nieder. Legowski’s Spitfire stortte neer nabij Hulst. Door de sterke zuidoostenwind dreef hij met zijn parachute tot in de Aandijkepolder nabij het gehucht Zaamslagveer.&nbsp;Bij de landing raakte hij gewond en werd door de Duitsers gevangen genomen en in een politiecel te Hulst ondergebracht.&nbsp;Als krijgsgevangene in Stalag Luft III overleefde Legowski de oorlog, studeerde hij af als bioloog in Engeland en vestigde zich na zijn huwelijk tenslotte in Zwitserland.&nbsp;&nbsp; Spitfire Legowskiego rozbił się w pobliżu Hulst. Z powodu silnego południowo-wschodniego wiatru dryfował ze spadochronem do Aandijkepolder w pobliżu wioski Zaamslagveer. Po wylądowaniu został ranny, schwytany przez Niemców i umieszczony w celi policyjnej w Hulst. Jeniec wojenny w Stalagu Luft III, Legowski przeżył wojnę, ukończył studia biologiczne w Anglii i ostatecznie osiadł w Szwajcarii po ślubie

 Poolse piloot gevangen genomen Polish Spitfire Pilot taken prisoner Polski pilot Spitfire wzięty do niewoli Polnischer Spitfire-Pilot in Gefangenschaft

On October 1, 1944, the commander-in-chief of the Allies, General Eisenhower, authorized the bombing of the ‘Zeedijk’ near Westkapelle. Less than two days later, on October 3, 247 Lancaster bombers dropped 1270 tonnes of bombs. Although the bombs made a breach in the dyke that was well over a hundred meters in width, the elevated area around the village meant that only a small part of Walcheren flooded. 159 civilians died. On October 17, the dyke was bombed again by 49 Lancasters to deepen the existing breach.Shortly after midnight, on November 1, 1944, an invasion fleet of 182 ships from the Belgian port of Oostende sailed for Walcheren. At 8.20 in the morning the British battleship HMS Warspite and the monitors HMS Erebus and HMS Roberts opened fire on the German batteries around Westkapelle and Domburg.The landings in Westkapelle took place on both sides of the breached dyke; Tare Red on the north side of the breach and Tare Green on the south side.Around 10 o’clock in the morning the British Marine battalions landed in the Tare Red landing zone. Immediately following the landing, the units, under the command of Lieutenant-Colonel Palmer, entered Westkapelle. Around 11.45 am, Westkapelle was in Allied hands. Large material and personnel losses slowed the progress.Shortly thereafter, Belgian and Norwegian Commandos landed at Tare Red. They were ordered to conquer the ‘Zeedijk’ north of Westkapelle and head to Domburg. Half an hour after the landings at Tare Red British Marines landed at Tare Green. Through the dunes they pushed forward towards the batteries at Zoutelande. More units were then brought in to continue the advance.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/XLoTZUD9or0" start="0"></iframe></div>

operation-infatuate-the-capture-of-walcheren-3_1280_1280_fit_90_1280_1280_fit_90.jpg

slag_om_scheldemond_mijnopruimer1.jpg

fo004225_westkapelle.jpg

pb027112_landing_westkapelle.jpg

Queen Wilhelmina visiting Westkapelle in 1945

fo039774_queen_visit_1945_westkapelle_.jpg

westkapelle_zeedijk2.png

westkapelle_zeedijk1.png

Liberation Monument

fo039746_landing_westkapelle.jpg

fo039745_landings_westkapelle.jpg

fo039743_landings_westkapelle.jpg

Allied landings at Westkapelle 

Bombardementen op de ZeedijkOp 1 oktober 1944 gaf de opperbevelhebber van de geallieerden, generaal Eisenhower, toestemming voor het bombarderen van de Zeedijk bij Westkapelle. Nog geen twee dagen later, op 3 oktober, wierpen 247 Lancaster bommenwerpers 1.270 ton bommen af. Hoewel de bommen een gat van ruim honderd meter in de dijk sloegen, zorgde de hogere ligging van het gebied rond het dorp ervoor dat slechts een klein deel van Walcheren onder water kwam te staan. 159 burgers kwamen hierbij om het leven. Op 17 oktober werd de dijk door 49 Lancasters opnieuw gebombardeerd, om zo het ontstane stroomgat te verdiepen.Kort na middernacht, op 1 november 1944, vertrok een invasievloot van 182 schepen vanuit Oostende in België richting Walcheren. Om 08.20 uur in de ochtend openden het Britse slagschip HMS Warspite en de kanonneerboten HMS Erebus en HMS Roberts het vuur op de Duitse batterijen rond Westkapelle en bij Domburg.De landingen in Westkapelle vonden plaats aan weerszijden van het dijkgat dat in oktober was ontstaan door de geallieerde bombardementen van de Zeedijk bij Westkapelle; Tare Red aan de noordzijde van het dijkgat en Tare Green aan de zuidzijde.Rond 10 uur in de ochtend landde het Britse mariniersbataljon op landingszone Tare Red. Direct na de landing trok de eenheid onder bevel van luitenant-kolonel Palmer Westkapelle binnen. Rond 11.45 uur was Westkapelle in geallieerde handen. Grote materiële en personele verliezen vertraagden de voortgang.Kort daarna landden Belgische en Noorse commando’s op Tare Red. Zij kregen de opdracht om de Zeedijk ten noorden van Westkapelle te veroveren en op te rukken naar Domburg. Een half uur na de landingen op Tare Red landden Britse mariniers op Tare Green. Via de duinen rukten zij op naar de batterijen bij Zoutelande. Verdere eenheden werden vervolgens aangevoerd om de opmars voort te zetten. &nbsp;<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/ffjHVEVkHsM " start="0"></iframe></div><div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/n3A-0kv0oPQ " start="0"></iframe></div> Am 1. Oktober 1944 erteilte der Oberste Befehlshaber der Alliierten, General Eisenhower, die Genehmigung zur Bombardierung des Zeedijk bei Westkapelle. Gerade einmal zwei Tage später, am 3. Oktober, warfen 247 Lancaster-Bomber 1270 Tonnen Bomben ab. Obwohl die Bomben ein über hundert Meter langes Loch in den Deich rissen, wurde aufgrund der höheren Lage um das Dorf herum nur ein kleiner Teil von Walcheren überflutet. 159 Zivilisten verloren dabei ihr Leben. Am 17. Oktober wurde der Deich erneut von 49 Lancastern bombardiert, um das entstandene Stromloch zu vertiefen.Kurz nach Mitternacht, am 1. November 1944, verließ eine Invasionsflotte von 182 Schiffen Ostende in Belgien in Richtung Walcheren. Um 08:20 Uhr morgens eröffneten das britische Schlachtschiff HMS Warspite und die Kanonenboote HMS Erebus und HMS Roberts das Feuer auf die deutschen Batterien um Westkapelle und bei Domburg.Die Landungen in Westkapelle fanden auf beiden Seiten des Deichlochs statt, der im Oktober durch die alliierte Bombardierung des Zeedijk bei Westkapelle entstanden war: Tare Red auf der Nordseite des Deichs und Tare Green auf der Südseite.Gegen 10:00 Uhr morgens landeten die britischen Marinebataillone in der Landezone Tare Red. Unmittelbar nach der Landung rückte die Einheit unter dem Kommando von Oberstleutnant Palmer in Westkapelle ein.&nbsp;Gegen 11:45 Uhr fiel Westkapelle in die Hände der Alliierten. Immense materielle und persönliche Verluste verlangsamten den Fortschritt.Kurze Zeit später landeten belgische und norwegische Kommandos auf Tare Red. Ihre Mission war es, den Zeedijk nördlich von Westkapelle zu erobern und in Richtung Domburg vorzurücken. Eine halbe Stunde nach der Landung auf Tare Red landen britische Marinesoldaten auf Tare Green. Durch die Dünen drangen sie bis zu den Batterien in Zoutelande vor. Anschließend kamen weitere Einheiten hinzu, um den Vormarsch fortzusetzen.&nbsp;<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/XLoTZUD9or0" start="0"></iframe></div>

 Geallieerde landingen bij Westkapelle Landung der Alliierten bei Westkapelle 

After entering the museum, visitors travel back in time. War scenes are realistically reconstructed. The museum also offers an impressive collection of military objects from both the occupying forces and the Canadian liberators. Photographs illustrate the allied operations in 1944 to conquer the Westerschelde estuary.Visit the <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers</a> website (Zeeland Anchors) for comprehensive information, personal stories and videos about the Battle of the Scheldt.

cropped-dsc_0224.jpg

War Museum Switchback

Na binnenkomst in het museum gaan de bezoekers terug in de tijd. Oorlogsscènes zijn realistisch gereconstrueerd. Het museum biedt ook een indrukwekkende collectie militaire voorwerpen van zowel de bezetter als de Canadese bevrijders. Foto's illustreren de geallieerde operaties in 1944 om de Westerschelde te veroveren.Bezoek de website van <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/verhaal/de-slag-om-de-schelde">Zeeuwse Ankers</a> voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/1guV6esFiMc" start="0"></iframe></div>&nbsp; Nach dem Betreten des Museums reisen die Besucher in die Vergangenheit. Die Kriegsszenen sind realistisch rekonstruiert. Das Museum bietet auch eine beeindruckende Sammlung von militärischen Gegenständen sowohl der Besatzungstruppen als auch der kanadischen Befreier. Fotografien veranschaulichen die alliierten Operationen im Jahr 1944 zur Eroberung der Westerschelde-Mündung.Auf der Website von <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/de/geschichte/die-schlacht-an-der-scheldemuendung">Zeeuwse Ankers</a> finden Sie umfassende Informationen, persönliche Geschichten und Videos über die Schlacht an der Schelde.

 Oorlogsmuseum Switchback Kriegsmuseum Switchback

Before Canadian troops invaded western Zeeuws-Vlaanderen, hailing from the beaches of Hoofdplaat and over the Leopold Canal, they shelled various villages and towns. It was the Canadian Supreme Command's tactic to strike their targets with heavy artillery and prolonged air raids before starting an attack. By doing this, they wanted to avoid a large number of losses. The fact that the population was greatly affected was "unavoidable" and considered collateral damage.On 11 October 1944, Oostburg was also severely hit, resulting in 106 deaths and 353 buildings destroyed. The Allied bombs, however, barely found the German defences. When Canadian units drove the German troops from Oostburg by the end of October, they found a city totally destroyed.After the war, reconstruction began. Although many towns and villages were restored to their former glory, an innovative plan was implemented in Oostburg. One of the oldest settlements in Zeeland was given a contemporary look. A new water tower was built on the east side of the city in 1950, which replaced its ravaged predecessor. In 1995, local artist Johnny Beerens turned the tower into a work of art in 1995. He painted a large crack on the tower, from which water droplets emerge.Visit the <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/en/story/battle-of-the-schelde">Zeeuwse Ankers</a> website (Zeeland Anchors) for comprehensive information, personal stories and videos about the Battle of the Scheldt.

36063538-ddbc-4593-a854-e118b35f22ca.jpg

640px-oostburg_watertoren_met_beschildering.jpg

fo027110_construction_1st_water_tower_oostburg.jpg

fo027112_construction_1_water_tower_oostburg.jpg

liberation_oostburg_.jpg

interieur_aanzicht_glas-in-betonraam_-_oostburg_-_20366644_-_rce.jpg

fo006099_oostburg.jpg

fo006095_oostburg.jpg

fo006080_oostburg.jpg

fo006100_oostburg.jpg

fo006096_oostburg.jpg

fo006079_oostburg.jpg

img_5536.jpeg

Oostburg - destruction and reconstruction

Voordat Canadese troepen westelijk Zeeuws-Vlaanderen binnenvielen vanaf de stranden van Hoofdplaat en over het Leopold Kanaal, bombardeerden ze verschillende dorpen en steden. Het was de tactiek van het Canadese opperbevel om vóór een aanval de doelen langdurig met zware artillerie te beschieten en vanuit de lucht te bombarderen. Zo wilde men grote aantallen eigen slachtoffers te voorkomen. Dat ook de bevolking het hierdoor zwaar te verduren krijgt was ‘onvermijdelijk’ en werd gezien als nevenschade.&nbsp;Op 11 oktober 1944 werd ook Oostburg zwaar getroffen, met 106 dodelijke slachtoffers en 353 verwoeste gebouwen tot gevolg. De geallieerde bommen troffen de Duitse verdediging echter nauwelijks. Toen de Canadese eenheden eind oktober de Duitse troepen uit Oostburg verdreven, troffen zij een totaal verwoeste stad aan.Na de oorlog werd met de wederopbouw begonnen. Waar veel steden en dorpen in hun oude luister werden hersteld, werd in Oostburg een vernieuwend plan uitgevoerd. Zo kreeg één van de oudste nederzettingen van Zeeland een eigentijdse uitstraling. Aan de oostzijde van de stad verrees in 1950 een nieuwe watertoren. Die verving zijn verwoestte voorganger. De Zeeuws-Vlaamse kunstenaar Johnny Beerens toverde de toren in 1995 om in een kunstwerk. Hij schilderde heel realistisch een grote barst op de toren, waaruit waterdruppels naar buiten komen.Bezoek de website van <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/verhaal/de-slag-om-de-schelde">Zeeuwse Ankers</a> voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.<div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/-IzIPZiZ7Ko " start="0"></iframe></div><div data-youtube-video=""><iframe class="video" width="640" height="480" allowfullscreen="false" src="https://www.youtube.com/embed/zgzmV6t4dyM?si=jyG_E6F0hA_njI6o" start="0"></iframe></div> Bevor kanadische Truppen aus Richtung der Strände von Hoofdplaat und über den Leopoldkanal in den Westen von Zeeuws-Vlaanderen eindrangen, bombardierten sie mehrere Dörfer und Städte. Es war die Taktik des kanadischen Oberkommandos, die Ziele noch vor dem eigentlichen Angriff lange Zeit mit schwerer Artillerie zu beschießen und aus der Luft zu bombardieren. Damit wollten sie eine (zu) große Zahl an Opfern auf eigener Seite vermeiden. Dass auch die Bevölkerung darunter leiden würde, war „unvermeidlich“ und wurde als Kollateralschaden in Kauf genommen.&nbsp;Am 11. Oktober 1944 wurde auch Oostburg schwer getroffen – das hatte weitere 106 Tote und 353 zerstörte Gebäude zur Folge. Die alliierten Bomben trafen jedoch kaum das eigentliche Ziel: die deutschen Verteidigungsanlagen. Als die kanadischen Einheiten Ende Oktober die deutschen Truppen aus Oostburg vertrieben, fanden sie eine völlig zerstörte Stadt vor.Nach dem Krieg begann der Wiederaufbau. Während viele Städte und Dörfer wieder in neuem/altem Glanz erbaut wurden, wurde in Oostburg ein innovativer Plan umgesetzt. So erhielt einer der ältesten Orte Zeelands ein modernes Äußeres. Im Jahr 1950 wurde im Osten der Stadt ein neuer Wasserturm erbaut. Dieser ersetzte seinen zerstörten Vorgänger. Der Künstler Johnny Beerens aus Zeeuws-Vlaanderen verwandelte den Turm 1995 in ein Kunstwerk. Er malte einen großen, realistisch aussehenden Riss auf den Turm, aus dem Wassertropfen austreten.Auf der Website von <a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.zeeuwseankers.nl/de/geschichte/die-schlacht-an-der-scheldemuendung">Zeeuwse Ankers</a> finden Sie umfassende Informationen, persönliche Geschichten und Videos über die Schlacht an der Schelde.

 Oostburg - vernietiging en wederopbouw Oostburg; Zerstörung und Wiederaufbau

In 'Noten', as the hamlet was popularly called, there were many people who had fled Terneuzen because the town was under heavy fire. A large part of the German troops had withdrawn across the Westerschelde and left a lot of war material behind.Curious locals took a look at the items left behind. Mistakenly, the Polish liberators thought the enemy was still there and shelled the hamlet of Othene from the direction of Magrette and Spui. In this fatal shelling of about an hour, 12 civilians were killed and many wounded. Seven casualties were from Othene, five Terneuzen residents who fled the area died. The whole hamlet was present at the funeral in the Zaamslag cemetery.

poi_07_begrafenisstoet_naar_begraafplaats_zaamslag_burgerslachtoffers_othene.jpg

poi_07_grafsteen_neeltje_maas_op_begrafplaats_zaamslag.jpg

poi_07_maas_neeltje_ongekomen_bij_beschieting_othene_20_september_1944.jpg

Othene mourns during liberation

In 'Noten', as the hamlet was popularly called, there were many people who had fled Terneuzen because the town was under heavy fire. A large part of the German troops had withdrawn across the Westerschelde and left a lot of war material behind.Curious locals took a look at the items left behind. Mistakenly, the Polish liberators thought the enemy was still there and shelled the hamlet of Othene from the direction of Magrette and Spui. In this fatal shelling of about an hour, 12 civilians were killed and many wounded. Seven casualties were from Othene, five Terneuzen residents who fled the area died. The whole hamlet was present at the funeral in the Zaamslag cemetery. In "Noten", wie der Weiler im Volksmund genannt wurde, lebten viele Menschen, die aus Terneuzen geflohen waren, weil die Stadt unter schwerem Beschuss stand. Ein großer Teil der deutschen Truppen hatte sich über die Westerschelde zurückgezogen und eine Menge Kriegsmaterial zurückgelassen.Neugierige Einheimische warfen einen Blick auf die zurückgelassenen Gegenstände. Irrtümlicherweise dachten die polnischen Befreier, der Feind sei noch da und beschossen den Weiler Othene aus Richtung Magrette und Spui. Bei diesem tödlichen Beschuss, der etwa eine Stunde dauerte, wurden 12 Zivilisten getötet und viele verwundet. Sieben Opfer stammten aus Othene, darüber hinaus starben fünf Bewohner von Terneuzen, die in diese Gegend geflohen waren. Bei der Beerdigung auf dem Friedhof von Zaamslag war der gesamte Weiler anwesend. In 'Noten', zoals het buurtschap in de volksmond wordt genoemd, zaten veel mensen die Terneuzen waren ontvlucht omdat de stad zwaar onder vuur lag. Een groot deel van de Duitse troepen had zich teruggetrokken over de Westerschelde en veel oorlogsmateriaal achtergelaten.Nieuwsgierige Notenaren gingen eens kijken bij de achtergelaten spullen. Ten onrechte dachten de Poolse bevrijders dat de vijand nog aanwezig was en bestookten vanuit de richting Magrette en Spui het buurtschap Othene met granaten. Bij deze fatale beschieting van ongeveer een uur kwamen 12 burgers om het leven en vielen vele gewonden.Zeven slachtoffers kwamen uit Othene, vijf gevluchte Terneuzenaren vonden de dood. Het hele buurtschap was aanwezig tijdens de begrafenis op de begraafplaats van Zaamslag. W "Noten", jak popularnie nazywano wioskę, mieszkało wielu ludzi, którzy uciekli z Terneuzen, ponieważ miasto znalazło się pod silnym ostrzałem. Duża część wojsk niemieckich wycofała się przez Westerschelde i pozostawiła po sobie wiele sprzętu wojskowego.Zaciekawieni mieszkańcy przyglądali się pozostawionym przedmiotom. Przez pomyłkę polscy wyzwoliciele myśleli, że wróg wciąż tam jest i ostrzelali wioskę Othene z kierunku Magrette i Spui. W tym godzinnym ostrzale zginęło 12 cywilów, a wielu zostało rannych. Siedem ofiar pochodziło z Othene, zginęło również pięciu zbiegłych mieszkańców Terneuzen.Cała wioska była obecna na pogrzebie na cmentarzu Zaamslag.

 Othene trauert während der Befreiung Othene rouwt tijdens de bevrijding  Othene opłakuje wyzwolenie Othene mourns during liberation

Control of the Westerschelde was the trigger for the Battle of the Scheldt and of great importance to the Allies. After all, the estuary was the gateway to the port of Antwerp.As a tribute to the Polish liberators, a statue of General Stanislaw Maczek was unveiled on the liberation pier at De Griete in 2022. Maczek was commander-in-chief of the First Polish Armoured Division, which was formed in Scotland in February 1942 and added to the First Canadian Army in 1944. This army made a major contribution to the liberation of northern France, Belgium and the Netherlands.

poi_08_oorlogsmuseum_gdynia_poolse_soldaten_kinderen_zaamslag.jpg

poi_08_generaal_maczek_in_cromwelltank.jpg

poi_08_generaal_maczek_stanislaw_ontvangt_onderscheiding_legion_dhonneur_.jpg

poi_08_generaal_maczdek_met_poolse_staf._rechts_kolonel_szydlowski.jpg

1524220920224603.jpg

6498220920224546.jpg

6257220920224618.jpg

9602220920224628.jpg

General on the Westerschelde estuary

Control of the Westerschelde was the trigger for the Battle of the Scheldt and of great importance to the Allies. After all, the estuary was the gateway to the port of Antwerp.As a tribute to the Polish liberators, a statue of General Stanislaw Maczek was unveiled on the liberation pier at De Griete in 2022. Maczek was commander-in-chief of the First Polish Armoured Division, which was formed in Scotland in February 1942 and added to the First Canadian Army in 1944. This army made a major contribution to the liberation of northern France, Belgium and the Netherlands. Die Kontrolle über die Westerschelde war der Auslöser für die Schlacht an der Schelde und für die Alliierten von großer Bedeutung. Schließlich war die Flussmündung das Tor zum Hafen von Antwerpen.Als Tribut an die polnischen Befreier wurde 2022 auf dem sogenannten Befreiungspier von De Griete eine Statue von General Stanislaw Maczek enthüllt. Maczek war Oberbefehlshaber der Ersten Polnischen Panzerdivision, die im Februar 1942 in Schottland aufgestellt und 1944 der Ersten Kanadischen Armee angegliedert wurde. Diese Armee leistete einen wichtigen Beitrag zur Befreiung Nordfrankreichs, Belgiens und der Niederlande. De controle over de Westerschelde was de aanleiding voor de Slag om de Schelde en voor de geallieerden van groot belang. De zeearm is immers de poort naar de haven van Antwerpen.Als eerbetoon aan de Poolse bevrijders is in 2022 een standbeeld van Generaal Stanislaw Maczek onthuld op de bevrijdingspier bij De Griete. Maczek was opperbevelhebber van de Eerste Poolse Pantserdivisie die in februari 1942 in Schotland werd opgericht en in 1944 werd toegevoegd aan het Eerste Canadese Leger. Dit leger leverde een belangrijke bijdrage aan de bevrijding van Noord-Frankrijk, België en Nederland. Kontrola nad Westerschelde było kluczowym elementem bitwy o Skaldę i miała ogromne znaczenie dla aliantów - ujście rzeki było bramą do portu w Antwerpii.W hołdzie polskim wyzwolicielom w 2022 r. na molo wyzwolenia w De Griete odsłonięto pomnik generała Stanisława Maczka. Maczek był głównodowodzącym Pierwszej Polskiej Dywizji Pancernej, która została sformowana w Szkocji w lutym 1942 roku i włączona do Pierwszej Armii Kanadyjskiej w 1944 roku. Armia ta wniosła znaczący wkład w wyzwolenie północnej Francji, Belgii i Holandii.

 Der General an der Westerschelde-Mündung Generaal aan de Westerschelde  Generał przy ujściu rzeki Westerschelde General on the Westerschelde estuary

For the Allies, the use of the port of Antwerp was crucial for the further course of the war. Hitler, too, was aware of this. Therefore, after the lost Battle of the Scheldt, the Germans bombarded the port city en masse with their retaliatory weapons V1 (unmanned flying bomb) and V2 (first ballistic missile).These weapons were not too precise and regularly veered off course. A stray V2 came down in the Nieuwstraat in Koewacht on 24 February 1945, five months after the village had been liberated. The four victims lie in a collective grave in the Catholic cemetery. Their grave is flanked by the nozzle of the V2 engine, left behind after the explosion.

Victim Camille de Schepper (l), his wife Celina survived

poi_13a_koewacht_v2_gedode_camile_de_schepper_-_echtgenote_celina_geerts_overleefd.jpg

poi_13a_koewacht_v2_gedode_georgette_de_schepper.jpg

lanceerinstallatie_v2.png

v2_koewacht_01.jpg

Stray V2 sows death and destruction 

For the Allies, the use of the port of Antwerp was crucial for the further course of the war. Hitler, too, was aware of this. Therefore, after the lost Battle of the Scheldt, the Germans bombarded the port city en masse with their retaliatory weapons V1 (unmanned flying bomb) and V2 (first ballistic missile).These weapons were not too precise and regularly veered off course. A stray V2 came down in the Nieuwstraat in Koewacht on 24 February 1945, five months after the village had been liberated. The four victims lie in a collective grave in the Catholic cemetery. Their grave is flanked by the nozzle of the V2 engine, left behind after the explosion. Für die Alliierten war die Nutzung des Hafens von Antwerpen entscheidend für den weiteren Verlauf des Krieges. Auch Hitler war sich dessen bewusst. Deshalb bombardierte die deutsche Wehrmacht nach der verlorenen Schelde-Schlacht die Hafenstadt massenhaft mit ihren Vergeltungswaffen V1 (unbemannte fliegende Bombe) und V2 (erste ballistische Rakete).Diese Waffen waren nicht sehr präzise und wichen regelmäßig vom Kurs ab. Am 24. Februar 1945, fünf Monate nach der Befreiung des Dorfes, ging eine verirrte V2 in der Nieuwstraat in Koewacht nieder. Die vier Opfer liegen in einem Gemeinschaftsgrab auf dem katholischen Friedhof. Ihr Grab wird von der Düse des V2-Motors flankiert, die nach der Explosion zurückgeblieben ist. Het gebruik van de haven van Antwerpen was voor de geallieerden van cruciaal belang voor het verdere verloop van de oorlog. Ook Hitler was zich hiervan bewust. Daarom bestookten de Duitsers na de verloren Slag om de Schelde de havenstad massaal met hun vergeldingswapens V1 (onbemande vliegende bom) en V2 (eerste ballistische raket).Deze wapens waren niet al te precies en raakten regelmatig uit koers. Een afgedwaalde V2 kwam op 24 februari 1945 neer in de Nieuwstraat te Koewacht, 5 maanden nadat het dorp bevrijd was. De vier slachtoffers liggen in een gezamenlijk graf op de katholieke begraafplaats. Hun graf wordt geflankeerd door de uitstraalpijp van de V2-motor, die na de ontploffing is achtergebleven. Dla aliantów wykorzystanie portu w Antwerpii miało kluczowe znaczenie dla dalszego przebiegu wojny. Hitler również zdawał sobie z tego sprawę. Dlatego też, po przegranej bitwie o Skaldę, Niemcy masowo bombardowali miasto portowe swoją bronią odwetową V1 (bezzałogowa latająca bomba) i V2 (pierwsza rakieta balistyczna).Broń ta nie była zbyt precyzyjna i regularnie zbaczała z kursu. Zabłąkana V2 spadła na Nieuwstraat w Koewacht 24 lutego 1945 roku, pięć miesięcy po wyzwoleniu wioski. Cztery ofiary spoczywają w zbiorowej mogile na cmentarzu katolickim. Ich grób jest otoczony przez dyszę silnika V2, pozostałą po eksplozji.

 Verirrte V2 sät Tod und Zerstörung  Verdwaalde V2 zaait dood en verderf Zabłąkana V2 sieje śmierć i zniszczenie  Stray V2 sows death and destruction 

The sculpture 'The Fallen Warrior' was made by Hulster sculptor Guido Metsers and depicts a male figure half-reclining, slowly falling over backwards. Metsers made the sculpture at the age of 16, but it remained in the stonemason's workshop for many years. It was only in 1968 that it was bought by the municipality and unveiled by mayor Pieter Molthoff in 1969. 'The Fallen Warriors' stands on the Glacis (foreland) of Hulst's old fortress. The original sculpture was made of sandstone, but became increasingly tarnished. It was therefore later converted to bronze. Every year, the 4 May commemoration of the municipality of Hulst is held at this monument.

7077140223212232.jpg

0583140223212304.jpg

'The Fallen Warrior'

The sculpture 'The Fallen Warrior' was made by Hulster sculptor Guido Metsers and depicts a male figure half-reclining, slowly falling over backwards. Metsers made the sculpture at the age of 16, but it remained in the stonemason's workshop for many years. It was only in 1968 that it was bought by the municipality and unveiled by mayor Pieter Molthoff in 1969. 'The Fallen Warriors' stands on the Glacis (foreland) of Hulst's old fortress. The original sculpture was made of sandstone, but became increasingly tarnished. It was therefore later converted to bronze. Every year, the 4 May commemoration of the municipality of Hulst is held at this monument. Die Skulptur "Der gefallene Krieger" stammt von dem Hulster Bildhauer Guido Metsers und stellt eine männliche Figur dar, die halb liegend langsam nach hinten umkippt. Metsers schuf die Skulptur im Alter von 16 Jahren, aber sie blieb viele Jahre in der Werkstatt des Steinmetzes. Erst 1968 wurde sie von der Gemeinde gekauft und 1969 von Bürgermeister Pieter Molthoff enthüllt. Der 'Gefallene Krieger' steht auf dem Glacis (Vorland) der alten Festung von Hulst. Die ursprüngliche Skulptur war aus Sandstein gefertigt, wurde aber immer mehr beschädigt. Deshalb wurde sie später in Bronze umgewandelt. An diesem Denkmal findet jedes Jahr am 4. Mai die Gedenkfeier der Gemeinde Hulst statt. Het beeld ‘De Gevallen Krijger’ is gemaakt door de Hulsterse beeldhouwer Guido Metsers en stelt een mannenfiguur voor die half liggend, langzaam achter over valt. Metsers maakte het beeld al op 16-jarige leeftijd, maar het bleef vele jaren staan in de werkplaats van de steenhouwerij. Pas in 1968 werd het door de gemeente aangekocht en in 1969 onthuld door burgemeester Pieter Molthoff.‘De Gevallen Krijger’ staat op het Glacis (voorland) van de oude vesting van Hulst. Het oorspronkelijke beeld was uitgevoerd in zandsteen, maar raakte steeds meer aangetast. Daarom werd het later omgezet in brons.Ieder jaar wordt de 4 mei-herdenking van de gemeente Hulst bij dit monument gehouden. Rzeźba "Upadły wojownik" została wykonana przez rzeźbiarza z Hulster Guido Metsersa i przedstawia męską postać w pozycji półleżącej, powoli przewracającą się w tył. Metsers wykonał rzeźbę w wieku 16 lat, ale przez wiele lat pozostawała ona w warsztacie kamieniarskim. Dopiero w 1968 roku została zakupiona przez gminę i odsłonięta przez burmistrza Pietera Molthoffa w 1969 roku. "Upadły wojownik" stoi na cyplu starej twierdzy Hulst. Oryginalna rzeźba została wykonana z piaskowca, ale ulegała coraz większemu zniszczeniu. Została więc później odnowiona w brązie. Każdego roku 4 maja w gminie Hulst odbywają się uroczystości upamiętniające.

Ontdek herdenkingsplaatsen

Ontdek meer sites

De bevrijding van Hulst

Gdyniabrug

Oorlogsmuseum Gdynia

‘De stervende Pool’

Bevrijdingsmuseum Zeeland

Szydlowskiplein

Heikant herdenkt

Graf van Anna Szydlowska

Sint-Willibrordusbasiliek

Pools Ereveld

Eede - Koningin Wilhelmina keert terug

Landingen in Vlissingen

Canadese bevrijder komt om het leven in Kloetinge

Poolse piloot gevangen genomen

Geallieerde landingen bij Westkapelle

Oorlogsmuseum Switchback

Oostburg - vernietiging en wederopbouw

Othene rouwt tijdens de bevrijding

Generaal aan de Westerschelde

Verdwaalde V2 zaait dood en verderf

‘De Gevallen Krijger’

Middelburg - Landgoed Toorenvliedt

Dishoek Bunker Complex

Strijd om Vlissingen