Op het terrein waar voor de oorlog pal aan de kust een idyllische camping lag, verrezen in de oorlog verdedigingswerken, die IJmuiden moesten beschermen.
In de aanloop tot de oorlog bouwde het Nederlandse leger rondom de haven maar liefst vier kustbatterijen. Twee batterijen ten noorden van het Noordzeekanaal en twee batterijen ten zuiden van het kanaal.
Een van de ‘Hollandse’ batterijen werd precies op de plek gebouwd, waar de Kriegsmarine na de bezetting van Nederland batterij Heerenduin zou bouwen.
De Nederlandse kustbatterijen kwamen in de meidagen van 1940 niet in actie. De Wehrmacht besloot dan ook om Nederland vanuit het oosten binnen te vallen, en niet vanuit zee. De capitulatievoorwaarde die de Wehrmacht aan de Nederlandse krijgsmacht stelde was dat het geschut onbeschadigd overgedragen moest worden. Dit gebeurde maar ten dele, want Nederlandse artilleristen trachtten waar mogelijk het geschut onklaar te maken.
Na de bezetting van Nederland door Nazi-Duitsland kreeg de Kriegsmarine de opdracht om de haven van IJmuiden te verdedigen. Voor de verdediging bouwde de Kriegsmarine gedurende de oorlogsjaren drie zware verbunkerde kustbatterijen. Een batterij ten noorden van het kanaal, een batterij op het Kernwerk (Forteiland) en een ten zuiden van het kanaal. De batterij ten zuiden van het kanaal, op de plaats van de vroegere camping en Nederlandse kustbatterij, droeg in de eerste oorlogsjaren de naam ‘Prien’. Gunther Prien was de in die tijd ‘succesvolle’ U-boot kapitein. Later zou de batterij de naam Heerenduin krijgen.
Batterie Heerenduin bestond uit vier stuks 17 cm scheepsgeschut. Het geschut werd ondergebracht in vier zware geschutsbunkers met muren en dak van maar liefst twee meter gewapend beton. Veilig tegen geallieerde bommen! Achter de geschutsbunkers verrezen munitiebunkers en personeelsonderkomens, ook allemaal uitgevoerd in beton. In het midden van de batterij ‘pronkt’ de vuurleidingspost, hoog boven het duin uit. Deze bunker, ofwel Leitstand, is het grootste bouwwerk van de batterij. Deze bunker wordt in de volksmond ook wel ‘autobunker’ genoemd. Dit door zijn typische vorm, lijkend op een auto.
De batterij, met alle bunkers, is Rijksmonument. Voorlangs de batterij loopt een wandelpad met QR codes, die voorzien in diepgaande informatie.