Evenwijdig aan de N57 ligt de Blomweg, waarlangs twee toegangen zijn tot het wandelpad op de oude zeedijk rond de Preekhilpolder. Tussen beide ligt, bij een knik in deze dijk is, een infanteriestelling waarvan alle bouwwerken in of tegen de dijk zijn gebouwd.
De belangrijkste hiervan is de bomvrije manschappenbunker voor tien militairen. Er is een remise voor een kanon en een kleine gemetselde opslagbunker tegenaan gebouwd. Verderop ligt nog zo’n opslagbunkertje. Volgens een Duitse inspecteur die de stellingbouw controleerde waren deze bakstenen bouwwerken in de Preekhilpolder vochtig en raakten levensmiddelen in kartonnen of papieren verpakking bedorven. Saillant detail is dat hij daarbij opmerkte dat ook de opgeslagen tabakswaren hieronder leden. Omstreeks de eeuwwisseling zijn alle bouwwerken vanwege hun cultuurhistorische waarde opgeknapt en is de open geschutsopstelling voor het antitankkanon opnieuw aangelegd.
Een kleine kilometer ten westen van deze infanteriestelling lag de zogenaamde Kilhaven. Hier werden destijds suikerbieten van het achterliggende boerenland voor verder transport overgeladen op schepen. Aan de overkant van de huidige weg (N57) stond bij het gemaal in de dijk eveneens een manschappenbunker voor tien militairen. Op 5 april 1945 stortte hier een Amerikaanse B-17 bommenwerper neer. Het was één van de vliegtuigen van een grote groep die op de terugweg was uit Duitsland waar ze een vliegveld bij Neurenberg hadden gebombardeerd.
Ze vlogen laag, door het slechte weer hiertoe gedwongen. Te laat ontdekten ze boven bezet gebied te vliegen en werden beschoten door Duits luchtdoelgeschut. Veel vliegtuigen konden niet meer ontkomen en één ervan stortte op deze plek neer. Slechts een maand voor de bevrijding sneuvelden hierbij zeven van de tien bemanningsleden. Stichting WO2GO heeft ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis een informatiepaneel geplaatst.