Bunkerparel de Punt

Bij de parkeerplaatsen aan het begin van de bunkerroute zie je een zogenoemde Tobruk. Dit betonnen bouwwerkje heeft een opening aan de bovenzijde van waaruit werd geobserveerd of met een wapen kon worden geschoten. De bunkertjes zijn met name aan de rand van bunkercomplexen gebouwd als directe verdediging. Langs de gehele Atlantikwall zijn er duizenden te vinden.  

De naam is afkomstig van de plaats Tobruk in Libië, waar de Duitsers dit van oorsprong Italiaanse ontwerp voor het eerst zagen en daarna als model kopieerden. Dit exemplaar werd aan het Hoge Pad in Ouddorp aangetroffen tijdens voorbereidingen voor nieuwbouw van huizen. Het bijna 30 ton zware bouwwerk is in mei 2016 op een dieplader naar deze plek verplaatst om het begin van de bunkerroute op De Punt te markeren.  

Tijdens de oorlog werd de plek waar je nu staat gedomineerd door het omliggende water van De Grevelingen en de Noordzee die met elkaar in verbinding stonden. Na de Watersnoodramp in 1953 werd deze zeearm tussen Goeree en Schouwen afgesloten door de Brouwersdam, als onderdeel van de Waterwerken. Ten zuiden en oosten van De Punt kwamen er honderden meters land bij door zandsuppletie. De weg ‘De Punt’ bestond ook nog niet en markeert wat destijds de grens vormde tussen land en water.  

Op deze meest zuidelijk gelegen locatie van de ‘Kop van Goeree’ konden de Duitsers vanuit de hoog gelegen stelling met twee anti-tankkanonnen geallieerde troepen bestoken die zowel vanaf de Noordzee als de Grevelingen aan land konden komen. De strategische positie maakte de stelling tegelijkertijd kwetsbaar voor beschietingen vanaf verschillende kanten. De twee betonnen remises waarin de kanonnen veilig konden worden gestald zijn daarom aan de ingangszijde voorzien van enorme overkapping waardoor er een gang of luifel ontstond die bescherming bood. Het zijn zeldzame bunkers van het type 504 waarvan er in Nederland nog maar één andere bestaat.  

De andere grote betonnen bunkers die je aantreft zijn een munitie- en een manschappenbunker. Verder bestond de stelling uit forse geschutsbeddingen en een aantal kleine bouwwerken waaronder een toilet, waterbergplaats en opstellingen voor mitrailleurs, vlammenwerpers, een schijnwerper en een buitgemaakte Franse tankkoepel. De hoogste Duitse militair in Nederland, de Wehrmachtsbefehlshaber in den Niederlanden, inspecteerde de stelling en concludeerde: “sehr gut ausgebaut und in ordnung”.  

De Duitse bezetter noemde de Atlantikwall eens ‘Perlenschnur aus Stahlbeton’, hiermee refererend aan de bunkerstellingen die als een aaneengeregen parelsnoer langs de kust lagen. Na de oorlog raakte het gebied overwoekerd met braamstruiken en waren de bunkers decennialang ‘vergeten’. In 2010 heeft een groep enthousiaste vrijwilligers het bunkercomplex op fraaie wijze ontsloten waardoor het tegenwoordig een parel is geworden onder de Atlantikwall-relicten die in Nederland zijn te bezoeken. Van de tankkoepel tref je een goede replica aan, evenals van een kanon waarvan de loop is gemaakt van een oude lantaarnpaal. De wandeling/bezichtiging duurt ongeveer één uur.