Het radarstation Rochen

Het radarstation Rochen was gebouwd als een functioneel kamp van het Duitse leger en bood plaats aan ongeveer 200 personen. Op het terrein bevonden zich barakken voor de soldaten, paviljoenen voor de officieren, kantoren en magazijnen. Alle voorzieningen voor het dagelijkse leven waren aanwezig: een keuken, een eetzaal, een ziekenboeg, een kapel, een moestuin, stallen, een elektriciteitscentrale ... Buiten konden wachtposten vanuit twee kazematten of Blockhäuser van gewapend beton de ingangen van het kamp bewaken. Een uitkijktoren en een luchtverdedigingssysteem zorgden voor de veiligheid.

Over het hele netwerk van luchtverdedigingsstations werd het luchtruim gecontroleerd op geallieerde vliegtuigen. De stations waren uitgerust met een Freya-detectieradar en twee Würzburg-Riese-volgradars. 's Nachts lokaliseerde de Freya de geallieerde vliegtuigen, waarvan de bewegingen vervolgens werden gevolgd door een van de Würzburg-Riese-radars. De informatie kwam binnen in het station, in de centrale barak die T. Hütte werd genoemd. Daar bevonden zich de kaartenzaal en de telefooncentrale, die in verbinding stond met de luchtmachtbasis van Florennes van waar de Duitse jachtvliegtuigen opstegen. Zodra de Duitse jager de positie had bepaald, werd het geallieerde vliegtuig door een reeks schijnwerpers verlicht om het gemakkelijker te kunnen vernietigen. Met de verbetering van de radar werden de schijnwerpers later overbodig.

Met de hulp van het verzet konden de samenstelling en de afmetingen van de Rochen-basis worden vastgesteld en kon deze door de geallieerde luchtmacht worden gebombardeerd. De observaties van de infrastructuur werden uitgevoerd aan de hand van informele gesprekken met soldaten, discrete foto's, zeldzame en riskante infiltratie van informanten in het kamp, burgers die werden opgeroepen naar het kamp en de passage van boeren voor landbouwwerkzaamheden.

Na het bombardement werd het achtergebleven materiaal in het kamp geplunderd. Het terrein werd vervolgens geklasseerd als oorlogsbuit van de staat en in 1945 verkocht voor de aankoop van gebouwen. Vandaag zijn alleen nog enkele overblijfselen van de kazematten aan de ingang van het kamp en de sokkels van de schotelantennes zichtbaar vanaf de landweg. Vanaf de kerk van Gênes kunnen bezoekers een educatieve route met informatieborden volgen om meer te weten te komen over de geschiedenis van het dorp en de verschillende plaatsen.