De uitgever, zijn familie en hun Duitse contacten

Tijdens de bezetting wordt het nieuws bepaald door de Duitsers en komt het bedrijf in een spagaat. Om het bedrijf te laten voortbestaan, doet Kees Misset veel concessies en schenkt hij grote bedragen aan de NSB en andere verwante organisaties. Ook koopt hij leegstaande huizen van gedeporteerde joodse bewoners op. Zijn vrouw onderhoudt meerdere intieme relaties met Duitse militairen en hun enige dochter is verloofd met een Waffen-SS’er. Velen beschouwen Kees Misset dan ook als ‘Deutschfreundlich’ terwijl zijn personeel hem dankbaar is omdat hij voorkomt dat zij voor de ‘Arbeitseinsatz’ (de verplichte tewerkstelling) naar Duitsland worden gestuurd.

Het geheimzinnige busje

Begin 1945 plaatsen de Duitsers een groen busje in de tuin van Misset en spannen er een camouflagenet over. Dat ontgaat verzetsmensen niet. Ze denken dat het een radiowagen is die signalen opvangt via boxen die aan de toren van de Catharinakerk hangen. Deze informatie geven ze via de PGEM-telefoon door aan de geallieerden in het inmiddels bevrijde Nijmegen. Als Britse vliegtuigen op 21 maart de eerste bommen in de tuin van Kees Misset laten vallen, is het verzet er dan ook van overtuigd dat het een doelbewuste aanval is. Uit vluchtrapporten van de vliegtuigen blijkt echter dat de piloten dachten dat ze boven het Duitse Isselburg vlogen.

De arrestatie

Op de dag dat de stad wordt bevrijd, nemen leden van de Binnenlandse Strijdkrachten (De samengevoegde verzetsorganisaties) Kees Misset gevangen. Hij wordt op een kar naar het politiebureau gebracht en daarna opgesloten in Bewaring- en Verblijfskamp De Kruisberg. Daar worden ook zijn vrouw en dochter gevangen gezet. Kees komt in december vrij maar krijgt wel huisarrest opgelegd. Daarna volgt een veroordeling van de Persraad. Die houdt onder meer in dat hij zeven jaar niet werkzaam mag zijn in de pers.  Verbitterd en eenzaam overlijdt hij in februari 1947 als gevolg van een hersenbloeding.