#Plaats van belang
Struikelstenen voor vijftien Joodse en zeven Roma slachtoffers in Drachten
De Duitse kunstenaar Gunter Demnig startte in 1992 met het project van de struikelstenen in Europa door het plaatsen van zijn eerste struikelsteen voor het stadhuis van Keulen. In 1995 legde hij er meer, toen nog zonder toestemming van de overheid. Hij dacht dat het met honderd stenen wel afgelopen zou zijn. Inmiddels liggen er al tenminste 100.000 struikelstenen in dertig landen.
Als je ouderen vraagt naar de bevrijding zullen de meesten aangeven, dat ze nooit eerder zo’n groot feest meemaakten als toen de Canadezen hen bevrijdden van de Duitse overheersers. Tegelijkertijd was er ook diep verdriet en kon niet iedereen uitbundig feestvieren. Ze hadden dierbaren verloren, die nooit weer terug zouden komen.
De struikelstenen werd het gedroomde project van Gunter Demnig. Overal waar het nationaalsocialisme huishield, duiken nu symbolisch struikelstenen op.
Kan het weer gebeuren? Deze vraag stelde hij zichzelf telkens weer. Minderheden als zondebok. In plaats van de hand in eigen boezem te steken, was het veel comfortabeler en gemakkelijker om minderheden overal de schuld van te geven en te vervallen in het simpele wij/zij denken. Herkenbaar, ook in deze tijd.
Op initiatief van de werkgroep Stroffelstienen werden in samenwerking met de cultuurhistorische stichting Smelne’s Erfskip in 2016 en 2017 vijftien struikelstenen gelegd voor vier Joodse families uit Drachten, die in de vernietigingskampen zijn vermoord. Eenzelfde lot trof zeven leden van een Romafamilie, waarvoor in 2025 struikelstenen werden gelegd.
Een paneel in de Kerkstraat verstrekt informatie over deze families en over de locaties van de struikelstenen, die liggen op de plek vanwaar ze zijn weggevoerd.