#Verhaal

Oorlogsgraven Lochem

Wie na de ingang meteen links aanhoudt, ziet de grafstenen van de acht oorlogsslachtoffers ongetwijfeld staan. Hier zijn zes graven van geallieerden en twee van Nederlandse gevallenen. Naast deze oorlogsgraven liggen verderop op het parkachtige terrein nog zes oorlogsslachtoffers begraven.

Elk jaar op 4 mei, om 18.45 uur, organiseert de gemeente Lochem een stille rondgang over deze begraafplaats. Bij de graven van de gevallenen wordt dan even stilgestaan en er worden bloemen gelegd.

John Edwin Hatch

Als beroepsmilitair heeft Hatch al een hele loopbaan achter de rug, als hij in de vroege ochtend van 11 april 1945 dodelijk gewond raakt langs de IJssel. Hij overlijdt later die dag in kasteel De Cloese, dat als noodhospitaal fungeert. Hatch moet die bewuste ochtend met zijn eenheid een rookgordijn creëren bij Deventer, dat nog niet officieel bevrijd is. Ze stuiten op een SS-patrouille, die hen direct onder vuur neemt. De gewonde Hatch blijft de SS’ers echter beschieten en slaagt er zelfs in ze terug te dringen. Zo voorkomt hij dat het hele plan van rookgordijnen, die met behulp van olie en vet op kachels worden gemaakt, bekend wordt bij de vijand.

Voor zijn aandeel in deze gevechten kreeg Hatch postuum de Military Medal. De letters MM op zijn graf geven dit aan.

Geoffrey Stevenson Stout

In september ’44 maakt de Lochemse bevolking voor het eerst kennis met hevige luchtgevechten tussen geallieerde en Duitse jagers. Zeker 11 Duitse jagers worden neergeschoten, maar ook een aantal Amerikanen. Zo zou het de hele herfst en winter doorgaan. Op 23 september stort er aan de rand van het Grote Veld een Britse bommenwerper neer. De piloot overleeft het niet en wordt hier een week later begraven.

Jan Willem Radstake

25 jaar. Ouder heeft Jan Willem niet mogen worden. Deze jonge vader van 5 kinderen wordt in de zomer van ’42 tewerkgesteld in Berlijn. Een enkele keer krijgt hij verlof en keert hij voor een paar weken terug naar Lochem. Zo ook in mei ’44, voor de geboorte van zijn jongste zoon. Maar terug naar Duitsland wil hij niet meer en hij duikt onder. Een buurman verraadt hem echter aan de Lochemse Landwacht. Zijn beloning? Een schamele 25 gulden! In juli ’44 wordt Jan Willem getransporteerd naar het oosten van Duitsland, waar hij terechtkomt in een dwangarbeiderskamp. De zware werkzaamheden in combinatie met onvoldoende voeding en slechte hygiëne worden hem noodlottig. Hij overlijdt op 2e kerstdag 1944…

Evert Jan Leussink

Ook Evert Jan Leussink is slachtoffer geworden van de gedwongen tewerkstelling in Duitsland. Doordat Duitse mannen aan diverse fronten vochten, was er in de industrie en in de landbouw in Duitsland een permanent tekort aan arbeidskrachten. Al in de zomer van 1940 proberen de Duitsers dat probleem op te lossen door Nederlandse werklozen op te roepen te gaan werken in Duitsland. Velen leggen die oproep naast zich neer. Begin 1942 veranderen de bezetters van strategie. Ze dragen Nederlandse fabrieken op arbeiders af te staan. In de zomer van ‘42 wordt ook Evert Jan opgeroepen voor de Arbeitseinsatz. Hij komt terecht in Raguhn, waar hij werkt in een vliegtuigfabriek. Op 19 december 1944 overlijdt Evert Jan overlijdt aan difterie. Hij laat een vrouw en 2 kinderen na.

Zutphenseweg 104, Lochem
Bekijk de website

Photos