Hij laat hem snel binnen en voorziet hem van eten en drinken. Het bemanningslid tast dankbaar toe maar het gesprek gaat moeizaam: Arendsen spreekt geen Engels. Toch begrijpt hij dat de Engelsman terug wil naar zijn vaderland. Op een kaart laat hij zien hoe ver de Noorzeekust is. De Engelsman realiseert zich hoe pittig de vlucht gaat worden. De moed zakt hem in de schoenen… en hij geeft zich aan bij de Duitsers.