De strijd om de brug, de gijzeling en de offers voor de vrijheid

Op donderdag 5 april 1945 bevond Vroomshoop zich in de laatste, maar tevens gevaarlijkste fase van de oorlog. Terwijl de Canadese Manitoba Dragoons Vriezenveen naderden, verzetten Duitse Fallschirmjäger, elitesoldaten, zich tot het uiterste. De Tonnendijkbrug fungeerde als een strategisch obstakel, dat de Duitse troepen trachtten te vernietigen om de voortgang van de Canadezen te vertragen. De verzetsgroep van Vroomshoop was zich bewust van het belang van deze situatie. 

De Binnenlandse Strijdkrachten (BS) in Vroomshoop, bestaande uit jonge mannen uit het dorp, probeerden met beperkte middelen de brug te behouden. Velen van hen hadden ervaring opgedaan in de verzetsgroep die vanaf augustus 1944 actief was bij het droppingsveld in Stegeren. Op dat afwerpterrein, dat door de afgelegen ligging een van de veiligste in bezet Nederland was, werden in het geheim veertien wapen- en materiaaldroppingen uitgevoerd. Hierbij waren onder andere marconist en geheim agent Jaap Beekman en jongens uit de omgeving betrokken.  

De jongens uit Vroomshoop hadden daar geleerd om met wapens om te gaan, ze te verstoppen, te verdelen en te gebruiken in sabotageacties. Dankzij deze kennis en uitrusting kon het verzet op 5 april effectief opereren. Tijdens het gevecht om de Tonnendijkbrug gebruikten ze wapens die ze bij Stegeren hadden ontvangen. Ze konden echter niet op tegen de Duitse overmacht, en de brug werd uiteindelijk opgeblazen. De Duitsers leden verliezen, wat hun woede deed toenemen. 

In een brute wraakactie begonnen de Duitsers burgers uit hun huizen te halen. Van huis tot huis trokken ze door Vroomshoop. Mannen, vrouwen en kinderen werden bij het kanaal bijeen gedreven. Het was duidelijk: er stond een massa-executie op het punt van beginnen. Paniek verspreidde zich snel, mensen dachten dat hun laatste uur had geslagen. 

Op dat moment besloot Jo Brouwer, een moedige burger, in te grijpen. Ze sprak met de Duitse commandant en hield de situatie even stil. Haar kalme houding was cruciaal. Terwijl ze praatte, kwamen de eerste Canadese voertuigen aan.De Duitsers trokken zich terug, en de gegijzelde Vroomshopers werden vrijgelaten. Dankzij het verzet, de wapens uit Stegeren, en het optreden van Jo Brouwer werd een massaslachting voorkomen. 

De bevrijding had echter gevolgen. Verzetsman Gerrit-Jan Kerkdijk uit Daarlerveen werd diezelfde dag doodgeschoten door Duitse troepen toen hij zich bij de BS in Vroomshoop wilde aansluiten. Herman Zandbergen werd in zijn eigen huis geraakt door een verdwaalde kogel terwijl hij door het raam keek. Deze namen staan sindsdien op monumenten in Vroomshoop en Daarlerveen. 

De verzetsgroep rond het droppingsveld in Stegeren speelde een belangrijke rol. Zonder maanden van voorbereiding, wapens en uitrusting, en het lef van deze mannen, had Vroomshoop zich waarschijnlijk niet zo snel kunnen verdedigen. En zonder de woorden van een vrouw op het juiste moment, had het drama groter kunnen zijn.