#Verhaal
Aanvallen, en wel nu!
Wanneer de opmars naar Loon op Zand onverwacht tot stilstand komt besluiten de tankbemanningen eerst te gaan eten. Dat is niet naar ieders zin.
Op vrijdag 27 oktober vertrekken vroeg in de ochtend groepjes Britse verkenningswagens van het 11th Hussars vanuit Udenhout richting Loon op Zand. Het is de bedoeling dat ze zo snel mogelijk zullen worden gevolgd door de Cromwell tanks van het 8th King’s Royal Irish Hussars. De dag is nog jong en er hangt een dichte ochtendnevel die het zicht bemoeilijkt. Ook het beboste terrein noopt tot voorzichtigheid. De bemanningen van de licht bewapende voertuigen, van het type Dingo, zijn tot het uiterste gespannen. Ze naderen voorzichtig hun doel. Opeens klinkt er een harde knal en schiet een lichtflits uit de struiken: een Duits anti-tank kanon heeft gevuurd. Een granaat treft de voorste Dingo. De chauffeur is op slag dood, de andere twee bemanningsleden springen uit het open voertuig en zoeken dekking. Een tweede verkenningswagen weet te ontsnappen en rijdt snel terug. Overal knetteren Duitse mitrailleurs. De scherpe stank van kruitdamp mengt zich met de ochtendnevel. De aanval op Loon op Zand komt tot stilstand voordat hij goed en wel is begonnen.
Brigadegeneraal A.D.R. Wingfield, de commandant van de 22nd Armoured Brigade, is ook al vroeg op, om te zien hoe de aanval verloopt. Net buiten Udenhout ziet hij een groen vaandel langs de kant van de weg. Pal daarnaast zit de staf van het 8th Hussars aan een lange tafel op hun gemak te ontbijten! Wingfield is woedend. De onverwachte Duitse tegenstand is geen reden voor de tankbemanningen om rustig af te wachten. Hij beveelt dat de aanval onmiddellijk moet beginnen, al zakken de tanks in de modder weg. De officieren vliegen alle kanten uit. Binnen een kwartier zijn de tankmotoren gestart en gaan de Hussars op weg.
Verderop krijgt Wingfields baas, divisiecommandant generaal-majoor G.L. Verney, op zijn beurt een stevige uitbrander van zijn superieur, luitenant-generaal Sir Neil Ritchie. De commandant van XII Corps is furieus over het aarzelende optreden van de beroemde Woestijnratten. Alle woede ten spijt zal het toch nog twee dagen duren voor Loon op Zand in Britse handen is.