Voortijdig aan de grond

Op weg naar Arnhem
In de ochtend van zondag 17 september 1944 vertrekken 45 zweefvliegtuigen van het type Airspeed Horsa op weg naar Wolfheze bij Arnhem. Een van de toestellen zal daar nooit aankomen. De 28 inzittenden  wacht in plaats van strijd aan het front een zenuwslopend avontuur in bezet gebied. Eerste luitenant en gliderpiloot Roland Gerrard ‘Dusty’ Millar herinnert zich later het moment op zondag 17 september waarop het misgaat. ‘De kabel trok strak met een enorme klap tegen de glider en tegelijk knapte het linker touw door de spanning. (…) Dat was het dan. Het sleepvliegtuig verdween met een los stuk kabel achter zich aan. (….) Het hele voorval duurde minder dan een minuut. (…) Op het ruisen van de wind na was het doodstil geworden. We trokken aan de hendel om de kabels los te koppelen (die werkten niet) en zochten vervolgens een geschikte plaats op om te landen.’

Geland
Millars copiloot, Jimmie Barclay, zet de Airspeed Horsa veilig aan de grond op een aardappelveld anderhalve kilometer ten noorden van De Moer. De groep militairen verzamelt zich in het nabijgelegen bosperceel. Al snel arriveren de eerste burgers om de militairen te verwelkomen. Maar die hebben andere ideeën. ‘Wij wilden daar zo snel mogelijk weg. De glider in brand steken zou alleen maar de aandacht trekken. (…) Deze geweldige ontvangst was erg pijnlijk. Zowel Jimmie als ik probeerden uit te leggen dat ze nog niet bevrijd waren en dat we op de verkeerde plaats waren neergekomen. Iemand riep ‘Moofa’ of zoiets.‘ De Duitsers zijn inderdaad niet ver weg.

Op de vlucht
De bewaking van het nabijgelegen munitiedepot, Munitions Ausgabe Stelle 8/VI, heeft de glider ook neer zien komen en gaat snel op zoek naar de landingsplek. Intussen zijn de Britten vertrokken, begeleid door twee leden van verzetsgroep André. De hele groep verstopt zich in een hooiberg, 500 meter van de landingsplaats. Ze zijn maar net op tijd. ‘Vijftien Moffen zochten ons. Ze schoten in de richting van het bos. Doorzochten de velden. (…) Het schieten van de Duitsers was nogal dichtbij. (…) Ze staken onze spiksplinternieuwe glider in brand en dat vond ik triest.’ De mannen houden zich schuil tot het donker wordt en vertrekken dan naar de Overdiepse Polder. De groep heeft een lange weg voor de boeg. Die zal via Elshout naar de Kampina bij Boxtel leiden. Pas op 25 oktober kunnen ze de hand schudden van kameraden van het Second Army, vijf weken na de noodlanding.