De granaten sloegen met donderend geweld in. Huizen stortten in, muren werden door de luchtdruk omvergeblazen en glasscherven vulden de straten. Branden braken uit, bange bewoners zochten dekking in kelders of vluchtten naar de randen van het dorp. Sommigen waagden zich zelfs door het ijskoude water dat door de inundatie tot borsthoogte reikte.
Een groep van 27 dorpsbewoners probeerde via de Zeedijk een veilige plek te vinden. Duitse soldaten op de dijk gaven echter lichtsignalen door, waardoor geallieerde granaten gevaarlijk dichtbij insloegen. Zelfs in geïmproviseerde schuilplaatsen, zoals de boerderij van meneer Boogaard, was niemand veilig.
De bevrijding
Op 29 oktober bereikten de Schotten (Royal Scots Fusiliers) eindelijk Hoedekenskerke. De bevrijding markeerde het einde van de Duitse bezetting, maar bracht ook grote verliezen aan het licht. Van de ongeveer 700 inwoners overleefden 38 mensen de oorlog niet. Het dorp lag in puin en de inundatie had de eens vruchtbare grond onbruikbaar gemaakt.
De gebeurtenissen van oktober 1944 tonen aan hoe bevrijding soms gepaard gaat met tragische offers. Voor Hoedekenskerke markeerde de bevrijding het begin van een lange weg van wederopbouw en herstel.