Levensgevaarlijke inzet op de kerktoren

Geallieerde bommenwerpers hebben in oktober 1944 dood en verderf gebracht. Ook de 900 jaar oude St. Martinikerk is zwaar getroffen maar haar toren steekt nog altijd boven het puin uit. Duitse soldaten hebben de opdracht de verlaten stad te verdedigen. Een paar mannen zijn als waarnemers boven op de kerktoren gestationeerd. Eén van de soldaten houdt een dagboek bij en noteert op 16 februari: “Ik schrijf deze regels in de kapotgeschoten Martinikerk in Emmerich; waarneming op de toren, verblijf in de nog bestaande sacristie. De hele dag door, met onderbrekingen, verstoringsvuur op onze eigen positie. Rond het middaguur luchtaanvallen met bommen en boordwapens. Emmerich is volledig kapotgeschoten en dood.” Een maand later vuren de geallieerden ongeveer 100 granaten af op de Martinikerk. Hiermee veroveren de geallieerden het rechter Rijnoevergebied tussen Dinslaken en Rees en bouwen pontonbruggen over de rivier. Canadese troepen trekken vanuit Rees op richting Emmerich. Na drie dagen strijd nemen zij de stad in. Er worden pontonbruggen gebouwd. Hiermee wordt Emmerich de uitvalsbasis voor de verdere opmars van het Canadese leger en is de ‘sleutel’ tot de bevrijding van het noordelijke deel van Nederland.