Museum en herdenkingscentrum Bełżec

Het kamp was operationeel van maart 1942 tot december 1942 en maakte deel uit van Operatie Reinhard, het plan om de Joden van het Algemeen Bestuur - het door de Duitsers bezette gebied van Polen - te vermoorden. Het kamp lag vlakbij de spoorlijn Lublin-Lvov, waardoor het toegankelijk was voor het transport van Joden uit verschillende regio's.

Het kamp was verdeeld in twee zones: een administratief-ontvangstgebied en een apart gebied voor massamoord, verborgen voor het zicht van de slachtoffers in het ontvangstgebied. Slachtoffers werden naar Belzec vervoerd in goederenwagons, vaak 80 tot 100 mensen per wagon. Bij aankomst werden ze gedwongen zich uit te kleden en door een smal afgesloten pad te lopen dat rechtstreeks naar gaskamers leidde. De moorden werden uitgevoerd met koolmonoxidegas dat werd gegenereerd door een grote motor.

De staf van Belzec bestond uit een klein aantal Duitse SS-ers en politieagenten, aangevuld met een bewakingseenheid van voormalige Sovjet-krijgsgevangenen en Oekraïense en Poolse burgers die waren opgeleid in het zogenaamde Trawniki (bewakers gerekruteerd in Oost-Europa) trainingskamp. Tot de commandanten van het kamp behoorden Christian Wirth en Gottlieb Hering, die beiden ervaring hadden met het T4 "euthanasie" programma.

Ongeveer 434.500 Joden en een onbepaald aantal Polen en Roma werden gedeporteerd naar Belzec, waar ze werden vermoord. De meeste slachtoffers kwamen uit de districten Galicië, Krakau en Lublin van het Generalgouvernement, maar ook uit Duitsland, Oostenrijk en Tsjecho-Slowakije.

Eind 1942 begon de SS met de ontmanteling van het kamp. Joodse dwangarbeiders werden ingezet om de lijken op te graven en te verbranden in "ovens" in de open lucht, gemaakt van spoorrails, als onderdeel van Operatie 1005 om bewijzen van massamoord te vernietigen. In juni 1943 werd het kamp geliquideerd en de overgebleven Joodse dwangarbeiders werden ofwel doodgeschoten in Belzec of gedeporteerd naar Sobibor om daar vermoord te worden.

Vandaag de dag bevat de site een museum met tentoonstellingen over de geschiedenis van het kamp, het vernietigingsproces en het leven van de slachtoffers. Het herdenkingsgebied heeft een symbolische weergave van de indeling van het kamp en de massagraven.