Museum van het Voormalig Vernietigingskamp

Het werd gebouwd in de lente van 1942 en was uitsluitend bedoeld voor de massamoord op Joden. Het kamp was verdeeld in drie delen: administratie, ontvangst en moordruimte. In het moordgedeelte bevonden zich gaskamers waar slachtoffers werden vermoord met koolmonoxidegas.

Van mei 1942 tot de herfst van 1943 deporteerden Duitse SS'ers en politieagenten Joden naar Sobibor, voornamelijk uit de getto's van het district Lublin, maar ook uit door Duitsland bezet Sovjetgebied, Duitsland, Oostenrijk, Slowakije, Bohemen en Moravië, Nederland en Frankrijk. Minstens 167.000 mensen werden vermoord in Sobibor, waarmee het één van de meest dodelijke vernietigingskampen was.

De staf van Sobibor bestond uit ongeveer 50 Duitse en Oostenrijkse personeelsleden, waarvan de meesten eerder hadden gediend in het T4 "euthanasie" programma. De eerste commandant van het kamp was de Oostenrijkse politieman Franz Stangl, Franz Reichleitner volgde hem op in augustus 1942.

De opstand in Sobibor op 14 oktober 1943 markeerde een belangrijke verzetsdaad. Joodse gevangenen, waaronder krijgsgevangenen van het Rode Leger, planden en voerden de opstand uit, waarbij 11 Duitse personeelsleden en een paar door Trawniki getrainde bewakers werden gedood. Ongeveer 300 gevangenen slaagden erin uit het kamp te breken, hoewel velen in de nasleep werden heroverd of gedood. Ongeveer 50 ontsnapten overleefden de oorlog.

Na de opstand ontmantelde de SS het moordcentrum en schoot de overgebleven Joodse gevangenen dood. Het gebied werd omgeploegd en beplant met een dennenbos om het bewijs van de massamoord te verbergen.

Vandaag de dag dient het Sobibor Monument en Museum, gevestigd op het terrein van het voormalige vernietigingskamp, als een aangrijpende herinnering aan de wreedheden die daar zijn begaan. De gedenkplaats omvat een gereconstrueerd deel van de spoorbaan en het perron, die de laatste reis van de slachtoffers naar Sobibor symboliseren. Een pad leidt bezoekers door het bos naar de plaats van de voormalige gaskamers, gemarkeerd door een gedenksteen. In het museum worden tentoonstellingen gehouden over de geschiedenis van het kamp, het leven van de slachtoffers en de gebeurtenissen tijdens de opstand. Er zijn ook voorwerpen te zien die op de locatie zijn gevonden, persoonlijke getuigenissen en historische documentatie.