Normandië in Frankrijk was een van de belangrijkste strijdtonelen van de Tweede Wereldoorlog. Na de landing op de stranden op D-Day begonnen de geallieerden de bevrijding van West-Europa met de Slag om Normandië. Deze logistieke prestatie, uitgevochten door meer dan een dozijn landen tegen Duitse troepen tussen juni en augustus 1944, veranderde de loop van de Europese geschiedenis. De bevrijding van Frankrijk veranderde het leven van de mensen die het meemaakten onomkeerbaar en soms dramatisch. Dit artikel vertelt vijf minder bekende verhalen van mensen die in deze tijd leefden. Van de herinneringen van jonge overlevende burgers tot de ervaringen van Afro-Amerikaanse soldaten, deze verhalen geven een persoonlijker beeld van de Tweede Wereldoorlog in de noordelijke regio van Frankrijk.
Arlette Varin-Baudin: verhaal van een overlevende
Het verhaal van Arlette Varin herinnert ons aan de menselijke kosten van de geallieerde invasie en de tol die deze operatie eiste van burgers. Ze was pas tien jaar oud toen de aanval begon en woonde met haar familie in de buurt van het station van Lisieux. Op 6 juni 1944 werd haar stad gebombardeerd als onderdeel van Operatie Overlord (Slag om Normandië). Arlette overleefde het bombardement; helaas werden haar broer en grootmoeder gedood en raakte haar vader ernstig gewond. Na de oorlog maakte Arlette haar studie af en werd secretaresse in Caen. Ze bleef ook actief in de lokale gemeenschap om aandacht te vragen voor de burgerslachtoffers van de geallieerde landingen.
Chantal Rivière-Nobécourt:Een verhaal van een Rode Kruis-vrijwilliger
Het verhaal van Chantal Rivière-Nobécourt benadrukt de veerkracht en het medeleven van jonge vrijwilligers.Op 19-jarige leeftijd ging Chantal in de zomer van 1944 als vrijwilliger aan de slag bij het Rode Kruis in Caen. Ze zette zich in voor vluchtelingen en organiseerde een centrum voor kinderen in de Malherbe High School. Rivière-Nobécourt werkte onvermoeibaar en nam zelfs deel aan de evacuatie van vluchtelingen naar Bayeux tijdens de Canadese aanvallen.Ze zette haar humanitaire inspanningen na de oorlog voort en hielp tijdens de winter van 1944-1945 met het verdelen van kleding met National Mutual Aid.Ze bleef ook actief in haar gemeenschap en werd uiteindelijk locoburgemeester van cultuur in Caen van 1977 tot 1989.
Ruben Rivers: Verhaal van een Afro-Amerikaanse Soldaat
Ruben Rivers was een Afro-Amerikaanse en Cherokee sergeant van het 761ste Tankbataljon, ook wel de Black Panthers genoemd. Zijn eenheid kwam in oktober 1944 aan op Omaha Beach. Toen hij 26 jaar oud was, toonde hij uitzonderlijke moed en nam hij deel aan de zwaarste gevechten. Hij stierf slechts een maand later tijdens een aanval op zijn tank terwijl hij de terugtocht van zijn kameraden ondersteunde. Ondanks zijn indrukwekkende staat van dienst kreeg Rivers pas in 1997 de erkenning die hij verdiende toen president Bill Clinton zijn familie de Medal of Honor toekende. Zijn verhaal staat symbool voor het racisme en de rassenscheiding binnen het Amerikaanse leger en de Amerikaanse samenleving in die tijd.