Przyczółek w Anzio

22 stycznia 1944 roku wojska alianckie wylądowały w pobliżu Anzio (operacja Shingle), 62 kilometry na południe od Rzymu. Celem desantu było uzyskanie przewagi nad niemieckimi siłami stacjonującymi w obrębie Linii Gustawa oraz bezpośrednie uderzenie na Rzym. Siły desantowe w operacji Shingle, dowodzone przez amerykańskiego generała dywizji Johna P. Lucasa, składały się z 40 000 żołnierzy oraz 5000 pojazdów. Jego armia wylądowała w trzech miejscach: wojska brytyjskie wylądowały 9,7 km na północ od Anzio (plaża Peter), siły północnoamerykańskie zaatakowały port w Anzio (plaża Yellow), a siły południowoamerykańskie wylądowały nieopodal Nettuno położonego o prawie 10 kilometrów na wschód od Anzio (plaża X-Ray). Generał Lucas nie przemieścił się jednak natychmiastowo w głąb lądu. Zdecydował się on na umocnienie swojej pozycji, tym samym pozwalając niemieckim siłom na zorganizowanie ich obrony oraz zajęcie otaczających wzgórz, z których niemieckie jednostki artyleryjskie miały wyraźny widok na każdą pozycję aliantów. Przez wiele tygodni deszcz pocisków nieustannie spadał na aliancki przyczółek i zatokę nieopodal Anzio. Churchill powiedział: „Myślałem, że miotamy na brzeg dzikie, drapieżne koty; tymczasem znalazł się tam raczej wyrzucony wieloryb”. 22 lutego generał Truscott zastąpił Lucasa. Obydwie strony znacząco zwiększyły liczebność swoich wojsk. Włoskie wojska pozostające lojalne wobec państw Osi zostały rozmieszczone przez wojsko niemieckie. Pomimo wszelkich wysiłków państwa Osi nie były w stanie odeprzeć ataków wroga, spychając go ponownie do morza; aliantom również nie udało się wedrzeć w głąb lądu. Patowa sytuacja w Anzio dobiegła końca 18 maja, gdy alianci złamali niemiecką linię obrony na Monte Cassino.