W 168 r. p.n.e. Macedonia stała się prowincją Cesarstwa Rzymskiego. Podjęto wówczas wiele wielkich przedsięwzięć budowlanych. Jednym z nich była budowa rzymskiego akweduktu Hortiatis. Akwedukt o długości 223 metrów i maksymalnej wysokości 20 metrów jest jedynym zachowanym zabytkiem tego typu w środkowej Macedonii.
Ze względu na swoje położenie geograficzne, Hortiatis odegrało znaczącą rolę w walce o wyzwolenie podczas II wojny światowej. Góra służyła jako kryjówka dla żołnierzy brytyjskich i innych aliantów, którym udało się uciec z obozów niemieckich władz. Była również bazą operacyjną dla grup ruchu oporu.
2 września 1944 r. grupa bojowników ruchu oporu zeszła z góry Hortiatis i zorganizowała zasadzkę, wiedząc, że dwa razy w tygodniu pojazdy służb wodociągowych przyjeżdżają, aby dezynfekować zbiornik akweduktu, który służył do zaopatrzenia w wodę dużej części Salonik.
Podczas starcia zginął grecki pracownik służb wodociągowych i niemiecki sierżant. Incydent ten został wykorzystany jako pretekst do holokaustu w Hortiatis, który rozpoczął się zaledwie kilka godzin później. 149 mieszkańców Hortiatis zostało zastrzelonych lub spalonych żywcem.