21 Dywizja Pancera i 12 Dywizja Pancerna SS, zajmujące silne pozycje na północ i zachód od miasta, uniemożliwiały 3 Brytyjskiej Dywizji Piechoty zdobycie celu. Kiedy atak Kanadyjczyków został odparty na północno-zachodnich flankach miasta, Montgomery próbował okrążyć Caen od zachodu. Wydał on rozkaz wymarszu w kierunku Evrecy 30 Korpusowi Brytyjskiemu i 7 Dywizji Pancernej. W dniu 13 czerwca ofensywa utknęła w Villers-Bocage wstrzymana przez Tygrysy ze 101 Batalionu Czołgów Ciężkich.
Dalszy atak był planowany przy udziale 8 Korpusu Brytyjskiego. W operacji Epsom, mającej na celu okrążenie Caen przez rzekę Odon, wzięło udział łącznie 60.000 ludzi. W ciągu kilku dni ofensywa ta została zatrzymana u stóp 'Wzgórza 112'. Na początku lipca Generał Montgomery zdecydował się na zdobycie Caen atakiem frontalnym, któremu nadano kryptonim Operacja Charnwood. Rankiem 8 lipca atak przypuścił 1 Korpus Brytyjski w sile 115.000 ludzi i 500 czołgów.
Poprzedniego dnia miasto zostało zbombardowane przez 450 bombowców Royal Air Force. Zrzucono 2.600 ton bomb zabijając 300 osób cywilnych. Po całodziennej walce, w dniu 9 lipca oddziały brytyjskie i kanadyjskie dotarły do mostów na Orne. Lewy brzeg został oswobodzony wraz z 'Ilot Sanitaire' (szpitalem polowym i schronieniem, które po 6 lipca objęło zasięgiem Abbaye aux Hommes, Lycée Malherbe i Bon zapewniając dach nad głową dla około 20.000 cywilów).
Następnie, Montgomery rozpoczął Operację Goodwood, by przechwycić prawy brzeg. O świcie 18 lipca na wschodnią część Caen zrzucono 6.000 ton bomb. W tym samym czasie podjęta została powierzona Kanadyjczykom Operacja Atlantyk. W efekcie miasto zostało oswobodzone w całości w dniu 19 lipca 1944r.
Caen było wolne, jednak było to pyrrusowe zwycięstwo. Miasto legło w gruzach - 80% budynków zostało zniszczonych, a ludność okryta została żałobą po stracie 3.000 mieszkańców.