Bitwa o wzgórza Seelow

O godz. 03:00 rano 16 kwietnia 1945 r. 1. Front Białoruski pod dowództwem marszałka Gieorgija Żukowa zaatakował niemieckie pozycje. 9. Armia niemiecka dowodzona przez generała Theodora Busse zajmowała pozycje na Łęgach Odrzańskich, około 90 km na wschód od Berlina. Ponieważ wydawało się, że opór niemiecki jest niewielki, Żukow przypuścił atak, jednak z miernym powodzeniem. 143 reflektory przeciwlotnicze umieszczone na linii frontu, żeby oślepić wroga w rzeczywistości dezorientowały jego własne oddziały. Intensywność niemieckiego ognia obronnego zaskoczyła oddziały radzieckie. Nie licząc się z planowanym terminem, Żukow rzucił do walki dwa korpusy pancerne powodując chaos za przyczółkiem Kostrzyn, gdzie zgrupowane były czołgi. Jednostki niemieckie zdołały tymczasem przypuścić kilka udanych kontrataków przeciwko wojskom pancernym wroga. Kiedy pierwsze czołgi radzieckie dotarły do wzgórz Seelow i spróbowały podjechać pod górę, szybko okazało się, że Żukow nie docenił rzeczywistej wysokości wzniesień. W niektórych miejscach stoki były tak ostre, że dowódcy musieli szukać objazdów. W efekcie Rosjanie często wpadali wprost na niemieckie pozycje obronne. Na Łęgach Odrzańskich i wzgórzach Seelow wywiązały się zaciekłe walki. Szala zwycięstwa przechyliła się dopiero 18 kwietnia. Tuż za Seelow, w miejscowości Diedersdorf, czołgi radzieckie dotarły do drogi krajowej nr 1 i ruszyły w kierunku Müncheberga. W końcu, 19 kwietnia, oddziały Żukowa przełamały ostatnią linię obrony i zaczęły posuwać się ku Berlinowi. Walki pochłaniały dziesiątki tysięcy zabitych i rannych po obu stronach.