#Historia

Kapitulacja Westerplatte

W dniu 7 września 1939 r. polski oddział broniący Wojskowej Składnicy Tranzytowej znalazł się znów pod ciężkim ostrzałem. Było jasne, że dalszy opór jest daremny. Oficer dowodzący miał rozkaz utrzymać składnicę przez 12 godzin. Po 7 dniach walk podjął decyzję o kapitulacji.

O godzinie 04:30 nad ranem, siódmego dnia szturmu na Wojskową Składnicę Tranzytową, niemiecki pancernik Schleswig-Holstein ponownie ostrzelał Westerplatte. Pół godziny później zaatakowała piechota niemiecka, jednak została zmuszona do odwrotu. Podjęto też kolejną nieudaną próbę wzniecenia pożaru w lesie. Do ostrzału włączyły się ciężkie moździerze, eliminując z umocnień obronnych Wartownię nr 2. Polscy obrońcy uznali, że dalsza walka pozbawiona jest sensu. Amunicja się skończyła, stan rannych w suterenach koszar pogarszał się. Brakowało opatrunków i leków. Po przeanalizowaniu sytuacji, major Sucharski podjął decyzję o kapitulacji. Żołnierze zgromadzili się przed koszarami na ostatni apel, po czym oddali się do niewoli. Niemcy przewieźli rannych do szpitali w Gdańsku. Polscy oficerowie zostali przewiezieni do Hotelu Centralnego, zaś podoficerowie i szeregowcy do tymczasowego więzienia w twierdzy Bischofsberg (dziś: Biskupia Góra). W uznaniu waleczności, majorowi Sucharskiemu pozwolono w niewoli zachować szablę. Podczas obrony Westerplatte zginęło 15 żołnierzy polskich, a 26 odniosło rany (choć dane te mogą być niekompletne). Niemieckie straty oszacowano na 50 zabitych i 121 rannych.

Majora Henryka Sucharskiego 70, 80-601 Gdańsk, Pologne

Photos