Wiederstandnest 44 (WN44)

23 marca 1942 roku Adolf Hitler wydał Dyrektywę Fuhrera nr 40, która zawierała rozkaz utworzenia Wału Atlantyckiego - konieczna była obrona 6 200 km linii brzegowej. Do budowy setek pozycji obronnych wykorzystano niewolniczą siłę roboczą, np. dostarczaną przez Organizację Todt, oraz robotników poborowych.

WN44 znajduje się na zachód od miasta Arromanches-les-Bains, na zboczu klifu wznoszącego się w kierunku zachodnim. Pozycja ta była obsadzona przez I. Pułk Grenadierów Wehrmachtu 916, 352 Dywizja Piechoty (I./ Grenadier Regiment 916, 352 Infantry Division).

Wiederstandnest został utworzony w 1942 r. i zajmował 10-metrowe wzniesienie w miejscu, gdzie klif zaczynał wspinać się w kierunku zachodnim. WN44 miało widok na plażę i z tyłu w kierunku WN43, tworząc zazębiające się pola ostrzału na plażę w Arromanches-les-Bains.

Nad plażą zbudowano betonową kazamatę z karabinem maszynowym MG34. Zachowała się ona do dziś i znajduje się na najbardziej wysuniętym na zachód krańcu WN44. Pozycja WN była połączona z rowami szczelinowymi, aby umożliwić personelowi poruszanie się z osłoną przed nadchodzącym ogniem.

Na wschodnim krańcu pozycji, gdzie obecnie stoją budynki mieszkalne, stała betonowa kazamata z działem 47 mm. W obrębie pozycji WN znajdowało się działo 75 mm, które nie było zabezpieczone betonową osłoną - jedyną jego ochroną były worki z piaskiem. W pobliżu znajdował się bunkier amunicyjny, który usytuowany był w centralnej części WN44, ale obecnie już go nie ma.

Na początku 1943 roku została oddana do użytku ostatnia lokalizacja WN44, położona na południe od pozycji, z dala od klifu. Zapewniało to ochronę tylnej części WN44 ze stanowiskiem strzelniczym. Łącznie wokół WN44 rozmieszczono 16 Flamewerfer (miotaczy ognia).

Należy zachować ostrożność na krawędzi klifu przy WN44, nie przekraczać ogrodzeń ani barier.