Wiederstandnest 43 (WN43)

23 marca 1942 roku Adolf Hitler wydał Dyrektywę Fuhrera nr 40, która zawierała rozkaz utworzenia Wału Atlantyckiego - konieczna była obrona 6 200 km linii brzegowej. Do budowy setek pozycji obronnych wykorzystano niewolniczą siłę roboczą, np. dostarczaną przez Organizację Todt, oraz robotników poborowych.

WN43 znajduje się nad brzegiem morza w mieście Arromanches-les-Bains. Pozycja ta była obsadzona przez I. Pułk Grenadierów Wehrmachtu 916, 352 Dywizja Piechoty (I./ Grenadier Regiment 916, 352 Infantry Division).

Obrona Wału Atlantyckiego w mieście była stosunkowo słaba, ponieważ była połączona z silniejszymi pozycjami obronnymi WN42 na wschodzie i WN44 na zachodzie.

Plaża była wąska, a w 1942 roku dostęp do niej został zablokowany przez 60-metrowy Panzermauer (mur przeciwczołgowy). Obejmował on wiele betonowych stanowisk, które umożliwiały ostrzał plaży i promenady. Całość była otoczona drutem kolczastym w celu zapewnienia dodatkowej obrony. Wewnątrz dużego betonowego pierścienia znajdowało się działo 50 mm, które można było obracać o 360 stopni. Znajdowało się ono po zachodniej stronie placu, który wychodzi na plażę naprzeciwko miejsca, w którym obecnie stoi Hotel la Marine.

Łącznie wzdłuż promenady ustawiono osiem stałych Flammenverfer (miotaczy ognia), a kolejne dwa były ruchome i można je było rozmieścić wokół miasta.

W dniu 6 czerwca 1944 r. jedno z ostatnich stanowisk było jeszcze w budowie. Była to betonowa kazamata R667, z której roztaczał się widok na plaże, na których obecnie znajduje się muzeum. Nawet gdy alianci zbliżali się do rozpoczęcia operacji Overlord, niemiecki Wał Atlantycki był daleki od ukończenia.

Do dziś zachowało się jedynie kilka widocznych pozostałości betonowych umocnień, które tworzyły WN43. Wzdłuż ścieżki promenady, która prowadzi na zachód od frontowej części muzeum do odległego końca plaży, znajdują się dwa betonowe stanowiska.