Te betonowe konstrukcje o kryptonimie „Phoenix” zostały zaprojektowane i wyprodukowane w tajemnicy w Wielkiej Brytanii. Setki cywilów na całym wybrzeżu Wielkiej Brytanii pracowało nad stworzeniem tych dużych elementów, które następnie zostały połączone w celu utworzenia Portu Mulberry.
Betonowe kesony „Phoenix” miały do 61 m długości i ważyły od 2000 do 6000 ton. Były one puste w środku i wyposażone w zawory, które kontrolowały przepływ wody do „Phoenixa”, a gdy znalazł się on we właściwej pozycji, zawory otwierały się, pozwalając mu zatonąć.
W sumie zbudowano 213 kesonów „Phoenix” o długości odpowiadającej sześciu milom (prawie 10 km). Taka liczba była wymagana dla dwóch portów Mulberry, ponieważ działały one jako falochrony i zapewniały schronienie dla kotwicowisk na głębokiej wodzie. Wszystkie z nich musiały zostać przeholowane przez kanał do Arromanches-les-Bains lub Veirville-sur-Mer.
Kesony „Phoenix” wypłynęły z Wielkiej Brytanii 8 czerwca 1944 r. o 03:30. Do 9 czerwca były one manewrowane i zatapiane, a do 14 czerwca połowa z nich była na miejscu. Port zaczął działać, a na ląd zaczęły przybywać zaopatrzenie i pojazdy.
Tutaj, w Arromanches-les-Bains, ich pozostałości znajdują się u wybrzeży, ale z roku na rok zmniejszają się one z powodu erozji. W Wielkiej Brytanii wciąż istnieje kilka takich obiektów. Najlepiej zachowane są dwa w Portland Harbour w Dorset. Kilka z nich zostało przetransportowanych do Holandii w celu wypełnienia luk w groblach.