Cmentarz Obrońców Westerplatte

Zastępca komendanta składnicy, kapitan Franciszek Dąbrowski, służył po wojnie w Gdańsku-Nowym Porcie jako komandor sztabowy Marynarki Wojennej w stopniu komandora podporucznika. Jego pomysłem było stworzenie cmentarza poległych na Westerplatte. Cmentarz założono w ruinach wartowni nr 5, gdzie zginęła większość obrońców. Projekt pierwotnego cmentarza wykonał inż. Stefan Jelnicki, a Aleksander Kisielewicz zajął się jego budową. Na miejscu wartowni umieścili tablicę z niekompletną listą zabitych i krzyż z żelazobetonu. Granice wytyczały niewielkie słupki połączone łańcuchem. Ceremonia otwarcia odbyła się 29 lipca 1946 r. z udziałem wysokiej rangi wojskowych. W 1957 r. pierwotną tablicę zastąpiono nową, zawierającą kompletną listę nazwisk obrońców. W 1962 r. władze usunęły krzyż zastępując go radzieckim czołgiem T-34. Weterani przenieśli krzyż na cmentarz w Nowym Porcie. W 1971 r. sprowadzono tu urnę z prochami majora Henryka Sucharskiego. Oryginalny krzyż wrócił na swe pierwotne miejsce 30 sierpnia 1981 r. przywrócony przez ruch „Solidarności”. W 1989 r. czołg przesunięto na miejsce przy placówce Fort, a na terenie cmentarza umieszczono mniejsze krzyże symbolizujące poległych obrońców Westerplatte.