Cmentarz Obrońców Westerplatte

Zastępca komendanta składnicy, kapitan Franciszek Dąbrowski, służył po wojnie w Gdańsku, w Nowym Porcie jako komandor sztabowy Marynarki Wojennej w stopniu komandora podporucznika. To on był inicjatorem stworzenie cmentarza poległych na Westerplatte. Cmentarz ten założono na ruinach wartowni nr 5, gdzie zginęła większość obrońców. Projekt pierwotnego cmentarza wykonał inż. Stefan Jelnicki, a Aleksander Kisielewicz zajął się jego budową. Na miejscu wartowni umieszczono tablicę z listą zabitych (niekompletną) i krzyż z żelazobetonu. Granice cmentarza wytyczały niewielkie słupy połączone łańcuchem. Ceremonia otwarcia odbyła się 29 lipca 1946 r., z udziałem wysokiej rangi wojskowych. W 1957 r. pierwotną tablicę zastąpiono nową, zawierającą kompletną listę nazwisk obrońców. W 1962 r. władze komunistyczne usunęły krzyż, zastępując go radzieckim czołgiem T-34. Weterani przenieśli krzyż na cmentarz w Nowym Porcie. W 1971 r. sprowadzono tu urnę z prochami majora Henryka Sucharskiego. Oryginalny krzyż wrócił na swe pierwotne miejsce 30 sierpnia 1981 r., z inicjatywy ruchu „Solidarność”. W 1989 r. czołg przesunięto na miejsce przy placówce Fort, a na terenie cmentarza umieszczono mniejsze krzyże, symbolizujące poległych obrońców Westerplatte.