Lotnisko obejmowało trzy przecinające się betonowe pasy startowe i dwa hangary położone na północny zachód i południowy wschód od okrężnej drogi do kołowania. Komunalne kwatery dla personelu znajdowały się na południe od lotniska. Magazyny bomb zostały rozmieszczone wokół obszaru Honey Pot Lane.
RAF North Witham przydzielono 9 Armii Powietrznej USAAF, która przybyła tutaj pod koniec 1943 roku. Lotnisko zostało wtedy przemianowane na Stację 479. Stąd działało IX Dowództwo Samolotów Transportowych (TCC), a także amerykański 1 Magazyn Lotnictwa Taktycznego (TAD), który przygotowywał i rozdysponowywał samoloty C47 i C-53 należące do IX TCC.
W marcu 1944 roku działalność szkoleniową zaczęła tutaj IX Pathfinder School (PFS). Samoloty C-47, z których korzystała szkoła, były wyposażone w sprzęt nawigacyjny Gee oraz radary, umożliwiające dokładne zrzucanie spadochroniarzy-pathfinderów w strefach zrzutu przed głównymi kontyngentami i ustawianie radiolatarni na ziemi. Nadawane sygnały były następnie odbierane przez nawigatorów samolotów C-47, aby umożliwić główny zrzut wojsk powietrznodesantowych w odpowiednim miejscu. Ponieważ utracono tylko jeden samolot C-47, misja przeprowadzona we Francji tuż po północy 6 czerwca 1944 r. okazała się być niezwykle udana.
Pod koniec 1944 roku Amerykanie zostali przerzuceni do Europy w ramach ofensywy wojsk alianckich. Kiedy wojna w Europie zakończyła się, teren ten przejęło Dowództwo Remontowe RAF, które stacjonowało tu do czasu wyjazdu ostatniej Jednostki Remontowej w 1956 roku.
Większość pasów startowych istnieje do dziś i jest częścią szlaku pieszego wokół dawnego lotniska, który jest otwarty dla zwiedzających. Niektóre z oryginalnych budynków, w tym wieża obserwacyjna, są nadal w stanie nienaruszonym. Okrężne drogi do kołowania wokół pasów startowych w większości również wciąż istnieją, tworząc szlaki piesze. Dodatkowe informacje można znaleźć na tablicy informacyjnej stojącej w pobliżu wjazdu z głównej drogi.