Ada Buffulini - ItaliëAda Buffulini werd in 1912 geboren in Triëst. Tijdens haar medische studie in Milaan in de jaren 1930 werd ze een fervent antifascist. Haar activisme werd intenser nadat ze Lelio Basso, de secretaris van de Socialistische Partij, ontmoette. In 1943 moest ze onderduiken, maar werd uiteindelijk opgepakt door de fascisten en naar het nazikamp in Bolzano gestuurd. Ondanks de omstandigheden gebruikte Ada haar medische vaardigheden en kennis van het Duits om in de ziekenboeg van het kamp te werken terwijl ze in het geheim verzetsactiviteiten organiseerde. Ondanks dat ze verdacht werd door SS-bewakers, bleef ze gevangen tot het kamp in 1945 werd bevrijdt. Na de oorlog zette Ada haar politieke activisme in Milaan voort en werd ze lid van de Nationale Vereniging van voormalige politieke gedeporteerden uit nazikampen.Aleksandra Mianowska - PolenAleksandra Mianowska was een bekende Poolse theateractrice die een sleutelrol speelde in de verzetsbeweging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de bezetting, terwijl ze werkte voor het Poolse Rode Kruis in Lublin en Kraków, hielp ze Poolse soldaten het West-Poolse leger te bereiken en verleende ze hulp aan Joden, waarmee ze de titel van Rechtvaardige onder de Volkeren verdiende. Mianowska's inzet voor het verzet kwam met grote persoonlijke risico's. De Gestapo arresteerde haar in 1940 en ze bracht zes weken door in de gevangenis van Montelupich waar ze het "Montelupich volkslied" schreef als symbool van verzet. Na haar vrijlating zette ze haar liefdadigheidswerk en verzetsactiviteiten voort, werkte samen met de clandestiene Żegota organisatie en hielp soldaten. Na de oorlog werkte ze in Krakau en doceerde ze aan de Jagiellonian Universiteit .Marga Grunberg - Duitsland/NederlandMarga Grunberg was een Joodse vluchteling die in 1934 van Duitsland naar Nederland vluchtte om aan de antisemitische vervolging te ontkomen. Toen Nederland in 1940 echter onder nazi-bezetting kwam, werd Grunberg geconfronteerd met toenemende discriminatie en vervolging. Via Piet Landweer, hoofd van de Amsterdamse Burgerlijke Stand, kreeg ze een valse identiteitskaart. Later gingen Piet Landweer en Marga samenwerken om meer mensen te helpen. Piet maakte valse identiteitsbewijzen door de persoonlijke gegevens van overleden Amsterdammers te gebruiken. De aanval van het verzet op de Amsterdamse Burgerlijke Stand in maart 1943 maakte het voor hen wat makkelijker om documenten te vervalsen in de chaos die ontstond. Het was Marga's taak om de valse papieren te verspreiden, schuilplaatsen te vinden voor mensen in nood en hen te voorzien van rantsoenbonnen. In hun appartement in Amsterdam boden Marga en haar broer Manfred onderdak aan onderduikers en hielpen hen ontsnappen naar Frankrijk. Marga overleefde de oorlog, maar Piet Landweer werd gearresteerd en samen met vijf van zijn collega's in de zomer van 1944 geëxecuteerd.&nbsp;Evy Poetiray - NederlandIn 1937 kwam Evy Poetiray, een 19-jarige Indonesische, naar Nederland om te studeren. Drie jaar later bezette Nazi-Duitsland Nederland. Als lid van de studentenvereniging Perhimpoenan Indonesia (PI), die voorstander was van de Indonesische onafhankelijkheid en zich verzette tegen het Nederlandse koloniale bewind, verzette Evy zich tegen het naziregime. Ze hielp onderduikers en verspreidde verzetskranten.Na de bevrijding van Nederland zette Evy zich in voor de Indonesische onafhankelijkheid. Ze was teleurgesteld toen Nederland de onafhankelijkheid van Indonesië na de Tweede Wereldoorlog niet erkende en een oorlog begon om de controle over haar kolonie terug te krijgen. Onder internationale druk erkende Nederland echter na vier jaar oorlog de onafhankelijkheid van Indonesië in 1949.

Stemmen van veerkracht:  Verhalen van vrouwen in verzet

Sophie Scholl, geboren op 9 mei 1921, groeide op in Forchtenberg als vierde van zes kinderen in een gezin uit de hogere middenklasse. Toen ze 10 werd, verhuisde het gezin naar Ulm, waar haar vader ging werken als rijksaccountant en belastingadviseur. Nadat de nazi's aan de macht kwamen, was Sophie Scholl, net als de meeste Duitse jongeren in die tijd, enthousiast om de nationaalsocialistische jeugdbeweging te volgen. Maar nadat Sophies broer Hans werd gearresteerd omdat hij lid was van de verboden padvindersbeweging "Deutsche Jugendschaft 1.11.", begon haar houding tegenover het regime te veranderen en begon ze zich te distantiëren van de nationaalsocialistische partij.Toen de broers van Sophie Scholl en haar vriend Fritz Hartnagel naar het Oostfront werden gestuurd na de invasie van Hitler in Polen, groeiden haar twijfels over het regime. Ze verhuisde in mei 1942 naar München om biologie en filosofie te studeren, terwijl haar broer, die terugkeerde om medicijnen te studeren, al actief was begonnen met rebelleren tegen het systeem. Als getuige van de misdaden die in Polen en Rusland werden gepleegd, begonnen Hans en zijn vrienden in juni 1942 in München flyers te drukken en te verspreiden op de campus van de universiteit. Na verloop van tijd sloten steeds meer studenten zich bij hun verzetsbeweging aan, waaronder Sophie Scholl.De beweging zou al snel bekend worden als de "Witte Roos". De kerngroep bestond uit de broers en zussen Scholl en hun medestudenten Alexander Schmorell, Willi Graf, Christoph Probst en professor Kurt Huber. Samen verspreidden ze zes pamfletten, waarin ze zich rechtstreeks tot hun medeburgers richtten:"Onze huidige 'staat' is de dictatuur van het kwaad. Dat weten we al, hoor ik u tegenwerpen, en we hebben het niet nodig dat u ons dat nog eens verwijt. Maar ik vraag jullie, als jullie dat weten, waarom handelen jullie dan niet? Waarom tolereren jullie dat deze heersers jullie geleidelijk beroven, in het openbaar en privé, van het ene recht na het andere, totdat op een dag niets, absoluut niets, overblijft dan de machinerie van de staat, onder het bevel van misdadigers en dronkaards?" (Derde Witte Roos Pamflet)De oproep tot actie van de beweging was zeer succesvol en in korte tijd slaagde de White Rose erin om een uitgebreid netwerk van aanhangers op te bouwen in heel Duitsland.Met het groeiende succes van hun acties groeide ook het zelfvertrouwen van de groep. Na de nederlaag van het Duitse leger bij Stalingrad werden de stemmen op universiteiten luider nadat studenten publiekelijk waren bestempeld als oorlogsverzetsstrijders. Dit moedigde de White Rose aan om de pamfletten persoonlijk te verspreiden en slogans als "Weg met Hitler" en "Vrijheid" op de muren in München te schrijven.Toen Hans en Sophie op 18 februari 1943 het zesde pamflet aan het verspreiden waren in de centrale hal van de universiteit, was een conciërge getuige van de actie en gaf de twee studenten aan bij de Gestapo, die hen onmiddellijk liet arresteren. Christoph Probst werd kort daarna gearresteerd, omdat zijn naam werd genoemd in het ontwerp van het zevende pamflet, dat Hans in zijn tas droeg toen hij werd gearresteerd.Tijdens een showproces namen Sophie, Hans en Christoph alle schuld op zich voor de acties van de Witte Roos, in een poging hun vrienden te beschermen. Hun poging mislukte echter en Willi Graf, Alexander Schmorell en Kurt Huber werden in dezelfde maand gearresteerd. Na een proces van een halve dag werden Sophie, Hans en Christoph ter dood veroordeeld. In een laatste vraag werd Sophie Scholl gevraagd of ze zich bewust was van haar schuld. Haar antwoord was duidelijk: Ze was er nog steeds volledig van overtuigd dat ze het beste had gedaan wat ze kon doen voor haar land. Ze had nergens spijt van en zou nu de gevolgen van haar daden dragen.Op 22 februari 1943 werden Sophie en Hans Scholl, evenals Christoph Probst, geëxecuteerd met de guillotine. Na hun dood bleef hun verhaal verborgen in Duitsland. De acties van de Witte Roos werden echter snel bekend in de geallieerde landen. In Groot-Brittannië werden de folders van de verzetsgroep gedrukt, vermenigvuldigd en per vliegtuig boven Duitsland gedropt.Vandaag de dag is het verhaal van Sophie Scholl en de Witte Roos in heel Duitsland bekend. Het herdenken van de moed en overtuigingen van de studenten is een plechtig bewijs van de strijd tegen het nationaalsocialisme. Vandaag de dag eert de White Rose Foundation het verzet en zijn deelnemers en bevordert de waarden van burgerlijke moed, individuele verantwoordelijkheid en democratisch bewustzijn, die Sophie Scholl belichaamde. De strijd voor vrijheid en vrede was Sophies grootste zorg, en ook al heeft ze het zelf niet mogen meemaken, haar acties hebben geholpen om het naziregime in Duitsland te verslaan.Bronnen<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.nationalww2museum.org/war/articles/sophie-scholl-and-white-rose">Sophie Scholl en de Witte Roos | Het Nationaal WWII Museum | New Orleans (</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="http://nationalww2museum.org">nationalww2museum.org</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.nationalww2museum.org/war/articles/sophie-scholl-and-white-rose">)</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.weisse-rose-stiftung.de/">Weiße Rose Stiftung e.V. - Weiße Rose Stiftung e.V. (</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="http://weisse-rose-stiftung.de">weisse-rose-stiftung.de</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.weisse-rose-stiftung.de/">)</a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.bpb.de/kurz-knapp/hintergrund-aktuell/518394/vor-80-jahren-ermordung-von-hans-und-sophie-scholl/">80 jaar geleden: Ermordung von Hans und Sophie Scholl | Hintergrund aktuell | </a><a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="http://bpb.de">bpb.de</a>

Sophie Scholl en de Witte Rozen Beweging 

Amidst the chilling realities of war, Christmas of 1944 brought moments of unexpected warmth and generosity. From the unexpected fireworks 'gifted' by the Germans to Canadian soldiers to the heartwarming gesture of Canadian troops sharing their Christmas feast with a Dutch family, and the joyous festivities organized by The Argyll and Sutherland Highlanders of Canada for the children of Elshout, these stories paint a vivid picture of hope during challenging times.A German Christmas GiftBen Dunkelman of the Queen’s Own Rifles of Canada remembers the unique fireworks that the Germans offered as their ‘Christmas gift’:&nbsp;<blockquote>I remember Christmas 1944 very well. We were in a position overlooking plains along the Waal and a part of Germany, and the Germans were in heavily fortified positions opposite us. Because it was Christmas Eve, we felt relaxed. On the German side, a Christmas party was in progress; we could hear girls talking and singing, apparently having a lot of fun. It was contagious for my men, and they even started climbing out of the trenches, which was a bit too much for me. Just at that moment, the Germans began firing all kinds of tracer ammunition; it was the most beautiful thing I had ever seen. Much better than real fireworks. And then, without any warning, they unleashed a heavy barrage on our position. Thank goodness the men were already in cover. That was our Christmas gift from Hitler’s Nazi Germany. </blockquote>The Special Christmas Dinner Doug Shaughnessy of the Royal Winnipeg Rifles was stationed with a welcoming Dutch family during the Christmas days.&nbsp;<blockquote>“While we were getting ready to pick up our Christmas dinner, they were sitting at their table for their own modest meal. Two pieces of bread, a bit of butter or cheese, and three or four people to share it – a scene that reflected the scarcity and hardships of that time. When we went to the mess hall for our own supper, the regiment had arranged a special Christmas dinner for us – with two bottles of beer, turkey, and various other treats specially brought in from Canada. After enjoying our feast, we took a moment to clean our mess tins before returning to the frontline. We filled them again with turkey, potatoes, gravy, and other delicacies and brought them back to the Dutch family, a small act of gratitude for their hospitality. For me, and many others, this was one of the most memorable Christmases ever. Amid the hardships of war and the distance from home, we were warmed by the generosity of Dutch hospitality.</blockquote> An unforgettable Christmas for ElshoutIn an admirable act of generosity and solidarity, The Argyll and Sutherland Highlanders of Canada regiment organized an unforgettable Christmas party for the children of Elshout on December 17, 1944. The festivities began with a captivating performance titled “The Three Bears,” where young and old came together to enjoy an enchanting show. The children’s enthusiasm was palpable, with smiling faces lighting up the hall. After the magical performance, the iconic Santa Claus entered the stage, greeted by excited cheers from the children. The War Diary of The Argyll and Sutherland Highlanders of Canada regiment recorded in detail the ecstatic joy that this special encounter brought to the young revellers.&nbsp;

Christmas 1944: Stories and memories from the Netherlands

Door o.a. de toenemende polarisatie en het opkomende antisemitisme, racisme en islamofobie in Nederland is deze voorstelling actueler dan ooit. Onderzoek toont aan dat er helaas een groot gebrek aan kennis over deze onderwerpen is. Het is daarom heel belangrijk dat mensen weten waar polarisatie en ontmenselijking in de ergste vorm toe kan leiden. Wij hopen dat deze voorstelling bijdraagt om die kennis te vergroten en zo een positieve bijdrage levert.GA MET ONS MEE TERUG DE GESCHIEDENIS IN MET GETALENTEERDE CAST EN PRACHTIGE MUZIEK!Op 31 december 1941 begon de 15-jarige Esther haar dagboek in een schoolschrift. Ze schreef over het dagelijks leven van een kind in oorlogstijd, met alle hoop en wanhoop over school, vriendschappen, ouders en verliefdheden. Maar de dreiging van de oorlog en het toenemende isolement van de joden is pijnlijk voelbaar; Het leven van de familie van Vriesland zal nooit meer hetzelfde zijn… want ESTER WAS JOODS.&nbsp;SCRIPT EN REGIE: Mirjam Van den Bogaard, SCRIPT: Marie Louise O’Herne, LIEDTEKSTEN: Peter Blanker, MUZIEK: Izak Boom.De voorstelling is geschikt vanaf ca. 9 jaar.

The Netherlands

Esther was Joods

“Bijzonder indrukwekkend” Als enige stad in West-Europa herdenkt Eindhoven al vanaf 1945 haar bevrijding, exact op de dag dat de stad werd bevrijd door Britse en Amerikaanse troepen. Komend vanuit het noorden, vanaf de plek waar nu Museum Bevrijdende Vleugels is gevestigd, trokken de daar gedropte paratroepers de stad in, waar ze de grondtroepen ontmoetten die vanuit het zuiden kwamen. De 650 kilometer lange route die deze geallieerden in 1944 in 105 dagen aflegden, wordt nu nog altijd jaarlijks met een brandende fakkel afgelegd door wielrenners en hardlopers. Tijdens deze tocht nemen ze het bevrijdingsvuur vanuit Normandië mee naar Eindhoven, wat culmineert in het hoogtepunt van de viering: de aankomst van het vuur op het Stadhuisplein, onder toeziend oog van diverse militair attachés, ambassadeurs en andere hoogwaardigheidsbekleders. Voor velen een eer om bij te zijn, en voor de meesten ook onverwacht indrukwekkend: “Ik heb me nooit gerealiseerd dat Eindhoven zoveel deed aan herdenken en actualiteit.”Herdenking in de buurt Niet ver van Eindhoven ligt Museum Bevrijdende Vleugels in Best, waar je alles vindt over de landing van de vele paratroepers, cruciaal bij de bevrijding van Zuid-Nederland. Iets noordelijker ligt Nationaal Monument Kamp Vught en zo’n 40 kilometer naar het oosten ligt het oudste museum over de Tweede Wereldoorlog in West-Europa: het Oorlogsmuseum in Overloon. Bijwonen van deze unieke herdenking is dan ook goed te combineren met een bezoek aan één van deze indrukwekkende locaties.<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://goo.gl/maps/mrHg5hrMeA22">Klik hier voor een virtuele rondleiding.</a>

Defilé en herdenking Stichting 18 September

Voor de oorlog had de familie van Max Wolff een vrij zorgeloos bestaan, maar na de Duitse invasie van Nederland veranderde dat. Vanaf 1941 sliep Max op onderduikadressen, uit angst om opgepakt te worden. Later werd het huis van de familie door de Nederlandse SS gevorderd. Ze kregen één uur om hun spullen te pakken en moesten daarna vertrekken.Nederland was niet langer veilig en de familie Wolff besloot naar Zwitserland te vluchten. Tijdens de vlucht werden de zussen en zwager van Max opgepakt en gedeporteerd naar Auschwitz waar ze werden vermoord. Max en zijn ouders konden blijven onderduiken in de buurt van Brussel, maar toen de geallieerde legers in juni 1944 in Normandië geland waren, besloot Max dat hij iets moest doen. Het verzet smokkelde hem naar Frankrijk waar hij zich in Normandië bij de geallieerde troepen aansloot. In het najaar van 1944 kwam Max als bevrijder terug naar Nederland.

Max Wolff: Van Vluchteling tot Bevrijder

Bewonder de duizenden schaalmodellen temidden van de pronkstukken van ons museum!Is er een mooiere omgeving om te genieten van de prachtige schaalmodellen dan rondom onze Dakota? Of wat denk je van onze Spitfire, de V1, de Horsa Glider en ga zo maar door. Tijdens jouw bezoek aan deze modelbouwdag heb je toegang tot de volledige expositie van Bevrijdende Vleugels en kun je daarmee ook in onder andere deze vliegtuigen!

WO 2 Modelbouwdag

Tiny Vos heeft haar levensverhaal kort voor haar overlijden opgeschreven. Het is een boeiend verhaal waarin na de vooroorlogse periode, ook de vlucht, de oorlogsjaren en de bevrijding door de Polen wordt beschreven. Haar zoon, Roel Noga, heeft hier een filmportret van gemaakt, dat samen met het indrukwekkende verhaal van zijn vader, een bevrijder, wordt vertoond.Hierbij worden de dilemma’s waar de Poolse veelal jonge mannen voor kwamen te staan, gepresenteerd in het licht van het historisch perspectief. Onder andere het ‘waarom’ deze jongens en mannen niet meer terug konden naar Polen komt aan de orde.De avond is aan te raden voor Bredanaars en overige belangstellenden, maar vooral ook voor de inmiddels vele nazaten van de achtergebleven Poolse bevrijders. Hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, hebben immers allemaal (groot)ouders met vergelijkbare unieke verhalen.Datum: dinsdag 23 april 2023 Tijd: 19:30 deuren Memorial open om 19:00

Het Bredase meisje en een Poolse jongen

Omstreeks 1730 kwam Salomon Simon als eerste Jood in Oisterwijk wonen. Vanaf die tijd volgden meerdere joodse marskramers, slachters en handelaren. De eerste Joodse rabbijn Jekoetiel ben Zuskind, een Poolse arts, die vanuit Amsterdam naar Oisterwijk werd gezonden, stichtte een snel groeiende Joodse gemeenschap. Al in 1748 vond er een begrafenis van een Joodse inwoner uit Oisterwijk plaats en werd de begraafplaats in gebruik genomen.De monumentale begraafplaats is de afgelopen jaren grondig gerestaureerd onder toezicht van de Rijksdienst voor het cultureel Erfgoed. Wij willen niet alleen het culturele erfgoed behouden maar het ook doorgeven aan huidige generaties. Je bent van harte welkom!Reserveren voor de rondleiding is nodig.

Rondleiding Joodse begraafplaats

Op 4 en 5 mei vinden er in Meierijstad diverse activiteiten plaats rondom dodenherdenking en bevrijdingsdag. Zodra er meer bekend is over het programma komt dat op&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer nofollow" href="https://www.bezoekmeierijstad.nl/dit-is-meierijstad/cultuur/tweede-wereldoorlog">Meierijstad Herdenkt – herdenken en vieren</a>&nbsp;te staan.

Dodenherdenking en bevrijdingsdag

Er zijn bijdragen van pastoor Paul Janssen, leerlingen van Basisschool Zeilberg, 50Plus-fractievoorzitter Van Ooijen namens de gemeente Deurne, de harmonie van Muziek-vereniging Excelsior en koor Animato/Vela Monte. Leerlingen van basisschool Zeilberg zullen een roos plaatsen voor elke gevallene.&nbsp;KransleggingIn stoet naar het oorlogsmonument&nbsp;&nbsp; Om circa 19.20 uur gaan de deelnemers in stoet naar het oorlogsmonument, waar de herdenking wordt voortgezet. Na afloop is er gelegenheid om in Den Draai een kop koffie met cake te gebruiken en om na te praten. Omdat gebleken is dat zo’n driekwart van de subsidie die de Dorpsraad jaarlijks krijgt, nodig is om de organisatie van de Dodenherdenking te bekostigen, wil de werkgroep de Dorpsraad tegemoetkomen door, net als vorig jaren, een bus in Den Draai te plaatsen, waarin een bijdrage gestopt kan worden. Dit is geen verplichting, maar de werkgroep zou het erg jammer vinden als de herdenking volgende jaren in een ‘uitgeklede vorm’ verder zou moeten.&nbsp;

Dodenherdenking in Zeilberg

Dodenherdenking Best

Dodenherdenking Liessel

Om 19.40 uur start de kerkdienst, met om 20.00 uur twee minuten stilte.

Herdenk het einde van de Tweede Wereldoorlog – 80 jaar later

Uitgelichte evenementen

Esther was Joods

Defilé en herdenking Stichting 18 September

Max Wolff: Van Vluchteling tot Bevrijder

Volgende evenementen

WO 2 Modelbouwdag

Het Bredase meisje en een Poolse jongen

Rondleiding Joodse begraafplaats

Dodenherdenking en bevrijdingsdag

Dodenherdenking in Zeilberg

Dodenherdenking Best

Dodenherdenking Liessel

Dodenherdenking Deurne

Onze video's

Sicily Landings: commemorations in Licata and interview with Mr. Gordon B. Davis Jr.

Sicily Landings: Interview with Sir Edward Llewellyn

Blog

Stemmen van veerkracht: Verhalen van vrouwen in verzet

Sophie Scholl en de Witte Rozen Beweging

Christmas 1944: Stories and memories from the Netherlands

Registreer uw evenement op Europe Remembers